ΓΑΜΗΛΙΟ ΔΩΡΟ

Στο δωμάτιο της νύφης, πίνοντας σαμπάνια με τις παράνυφές της, η Ηλιάνα σκεφτόταν την πορεία της ζωής της μέχρι τη σημερινή μέρα. Κόρη ενός από τους πιο ισχυρούς επιχειρηματίες της Λάρισας, μεγαλωμένη χωρίς ποτέ να της λείψει τίποτα. Τίποτα απολύτως, εκτός από τη μητέρα της που έχασε σε ατύχημα όταν ήταν μωρό. Σήμερα όμως δεν ήταν μέρα για στενοχώριες. Κοίταξε το είδωλό της στον καθρέφτη. Τα ξανθά μαλλιά της ήταν πιασμένα ψηλά σε ένα εντυπωσιακό χτένισμα και έλαμπε μέσα στο επώνυμο νυφικό της. Η ημέρα του γάμου της θα αποτελούσε το λαμπερότερο ως τώρα κοσμικό γεγονός στο ημερολόγιο των κοινωνικών εκδηλώσεων της Λάρισας. Μέσα στον παράδεισό της υπήρχε βέβαια και ένα αγκάθι, η ξερακιανή υποκρίτρια με τους καθωσπρέπει τρόπους, η καλή μητριά της Μιράντα.

Η Μιράντα δεν έλεγε να το χωνέψει επιτέλους, ότι όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν κατέβαλε να χώνει τη μύτη της παντού, θα ήταν πάντα η παρείσακτη. Από την ημέρα που γεννήθηκε, η Ηλιάνα ήταν το κοριτσάκι του μπαμπά, είχε μάλιστα και το όνομά του κατά το ήμισυ -το άλλο μισό, Anna, το είχε πάρει από την Αγγλίδα μαμά της.

Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς μεγαλοφυΐα για να προβλέψει το λαμπρό μέλλον που επιφυλασσόταν για αυτήν.

Αυτός λοιπόν θα ήταν ο γάμος της Ηλιάνας, η μεγάλη ημέρα της, τι κι αν έβγαινε και λίγο εκτός προϋπολογισμού; Ο μπαμπάς έλεγε πάντα ότι τα χρήματα ήταν για να τα ξοδεύουμε. Η Ηλιάνα καταλάβαινε πως η Μιράντα είχε προσπαθήσει να την προσεγγίσει, όμως πάντα με λάθος τρόπους. Πάντα επικαλούμενη την κοινή λογική, πάντα δίνοντάς της διαλέξεις περί οικονομικής ανεξαρτησίας, λες και ο μπαμπάς θα ήταν απών κάθε φορά που εκείνη θα είχε ανάγκη από χρήματα.

Ο μπαμπάς δεν θα επέτρεπε ποτέ να της συμβεί κάτι κακό. Η Ηλιάνα ήταν η μονάκριβή του κόρη. Γυρνώντας στις παράνυφές της η Ηλιάνα κάγχασε, «Μόνο που την επομένη, την έβαλα στη θέση της. Της είπα, “Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου Μιράντα, αλλά πραγματικά ο τρόπος με τον οποίο ξοδεύω τα χρήματα του πατέρα μου είναι δικό μου θέμα. Έχω μάθει πάντα να παίρνω αυτό που θέλω. Προσπάθησε λοιπόν να χαρείς για μένα και, τουλάχιστον τις μέρες αυτές, ας τα πάμε καλά για χάρη του μπαμπά”. Θα έπρεπε στ’ αλήθεια να βλέπατε το πρόσωπό της». Η Ηλιάνα ήξερε με την ευγενικά μεταμφιεσμένη ψυχρότητά της να προκαλεί ρίγη στη σπονδυλική στήλη κάθε αντιπάλου, κάτι που και οι φίλες της γνώριζαν επίσης.

Συνέχισε λέγοντάς τους πως η Μιράντα πήρε ένα καλό μάθημα από τότε, φροντίζοντας να διατηρεί μια σχετική ηρεμία, δαγκώνοντας προφανώς τη γλώσσα της κάθε φορά που ένας ακόμη λογαριασμός με έξοδα γάμου ερχόταν στο γραφείο της. «Το μόνο που έχει να κάνει είναι να υπογράφει τις επιταγές. Η εταιρεία του μπαμπά πληρώνει τους λογαριασμούς, και αυτή φέρεται λες και τα δίνει απ’ την τσέπη της». Η Ηλιάνα ανασήκωσε τους ώμους της.

Ακριβώς τότε χτύπησε το κινητό της. Έκανε μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας βλέποντας ποιος την καλούσε στην οθόνη και, κάνοντας νόημα στις παράνυφες να σωπάσουν, έβαλε επίτηδες το τηλέφωνο στην ανοιχτή ακρόαση.

Μετά από τις πρώτες τυπικότητες, η Μιράντα αναφέρθηκε διστακτικά στο μέλλον. «Ηλιάνα, ποια είναι τα σχέδιά σας για μετά το μήνα του μέλιτος; Υπάρχει καμιά ενδιαφέρουσα επαγγελματική πρόταση για τον Φίλιππο; Το ξέρεις ότι προς το παρόν δεν κερδίζει αρκετά, τόσα ώστε να μπορεί να σου προσφέρει όλα αυτά που θεωρείς δεδομένα, οπότε ίσως χρειαστεί να περικόψεις τα έξοδά σου, τουλάχιστον για λίγο καιρό».

Το βλέμμα της Ηλιάνας θα μπορούσε να σκοτώσει. «Ω, δεν χρειάζεται να ανησυχείς εσύ γι’ αυτό. Ο μπαμπάς μάς δίνει το ρετιρέ της εταιρείας και διπλασιάζει το επίδομά μου. Μετά από λίγο καιρό, και με την κατάλληλη εκπαίδευση βέβαια, ο Φίλιππος θα είναι έτοιμος να αναλάβει την εταιρεία. Όλα θα βρουν τη θέση τους», της απάντησε βιαστικά, σαν να απευθυνόταν σε μια ενοχλητική μύγα.

«Αυτά είναι σίγουρα ενδιαφέροντα νέα, δεν είχα ιδέα για τα σχέδια του πατέρα σου για την εταιρεία. Μάλλον δεν ήθελε να με αποσπάσει από τις προετοιμασίες του γάμου», είπε η Μιράντα με πικρία. Αλλά η Ηλιάνα δεν είχε τελειώσει. «Τι σημασία έχει; Αφού το ξέρεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να κληρονομήσεις ή να αναλάβεις την εταιρεία του μπαμπά. Το γράφει άλλωστε και το προγαμιαίο συμβόλαιό σας: Ό,τι ανήκε στον μπαμπά πριν το γάμο παραμένει στον μπαμπά σε περίπτωση διαζυγίου ή θανάτου. Χαλάρωσε λοιπόν και απόλαυσε τη μέρα μου» είπε, κλείνοντάς της το τηλέφωνο.

Η Ηλιάνα χαμογελούσε ακόμη με αυταρέσκεια όταν, μία ώρα αργότερα, έφτασε γι’ αυτήν μια ειδική παράδοση.

Οι διαπεραστικές κραυγές που ακούστηκαν σε ολόκληρη την έπαυλη, πάγωσαν τους καλεσμένους. Οι κουμπάροι έτρεξαν στο επάνω πάτωμα, ακολουθούμενοι από τον πατέρα του γαμπρού. Βρήκαν την Ηλιάνα σωριασμένη στο πάτωμα του δωματίου της να καταστρέφει το νυφικό της χτένισμα σε ένα παραλήρημα από ουρλιαχτά. Τα δάκρυα σχημάτιζαν ρυάκια από make up στο πρόσωπό της, καθώς έκλαιγε ανεξέλεγκτα, κρατώντας σφιχτά ένα κομμάτι χαρτί.

«Αγαπητή Ηλιάνα,

Με λύπη μου σε πληροφορώ ότι ο γάμος ματαιώνεται.

Μετά από την τηλεφωνική μας συνομιλία είχα μια συζήτηση με τον αρραβωνιαστικό σου και όταν του εξέθεσα επακριβώς τα γεγονότα, αποφάσισε ότι δεν μπορούσε, καλή τη πίστη, να σε παντρευτεί.

Ο γάμος μου με τον πατέρα σου ήταν τυλιγμένος σε ένα ψέμα, ένα ψέμα για να προστατέψω τη φήμη του και τον θαυμασμό σου γι’ αυτόν. Όταν ερωτεύτηκα τον πατέρα σου, ήθελα να κάνω οτιδήποτε περνούσε από το χέρι μου για να τον κάνω ευτυχισμένο, τα πάντα δηλαδή για να φαίνεται ότι η εταιρεία του πήγαινε καλά, όταν στην πραγματικότητα ήταν χρεωκοπημένη. Αγοράστηκε λοιπόν από την εταιρεία μου. Όλα αυτά, για να συνεχίσει να θεωρείται επιτυχημένος και να μην ξεπέσει στα μάτια της κόρης του.

Ο Φίλιππος, δυστυχώς, δεν θα εκπαιδευτεί για να αναλάβει την εταιρεία μου, ούτε θα υπάρξει ρετιρέ για εσάς. Επίσης το επίδομά σου δεν διπλασιάζεται, αλλά κόβεται εξολοκλήρου. Ενημέρωσε, παρακαλώ, τον πατέρα σου ότι από σήμερα είναι απολυμένος και διαζευγμένος.

Καλή τύχη,

Μιράντα».

Βασιλική Δραγούνη