Η θεία η Ανατολή έμενε μέχρι πριν λίγο καιρό πάνω από μας. Στο πατρικό μου στη Νάουσα. Κατεδαφίστηκε πρόσφατα κι έθαψε μαζί τρεις γενιές μνήμες. Η Ανατολή ή Τολίτσα, όπως τη φωνάζαμε, χρόνια δεν είχε παιδιά. Τα έχανε. Άλλο πέντε, άλλο έξι, άλλο τεσσάρων μηνών.
Κόποι της γιαγιάς μου χρόνων και υπομονή του θείου ως αντίδοτο στη νευρασθένειά της, της δώσανε δυο κορίτσια. Ήταν φιλάσθενα, γιατί τα ’ντυνε σαν κρεμμύδια και δεν τα ’βγαζε στο κρύο. Χειμώνα καλοκαίρι οι ξαδέρφες-κρεμμύδια φορούσαν κασκορσέ. Τις έδινε κρέμα φαρίν λακτέ με βούτυρο αγελάδας μέσα. Ένα υδαρές μίγμα που τους ταΐζε με το μπιμπερό μέχρι τα δέκα. Οι ξαδέρφες-κρεμμύδια δε λέω, καλές ήτανε, αλλά τους βόλεψε για τα καλά η τρέλα της μάνας τους. Ό,τι ζημιά κι αν κάναμε παρέα, ό,τι φασαρία γινόταν, την πληρώναμε πάντα εγώ κι ο αδερφός μου. Η θεία μάς τα φόρτωνε όλα, προκειμένου να βγάλει λάδι τα κορίτσια-κρεμμύδια ή αλλιώς αγγέλους-χωρίς φτερά, όπως συνήθιζε να τις αποκαλεί.
Η τρελή θεία Τολίτσα πριν έξι χρόνια έπαθε πάρκινσον. Τα κορίτσια-κρεμμύδια κρατούσαν το κεφάλι της για να την ταΐσουν. Η μια κρατούσε, η άλλη ταΐζε. Εναλλάξ. Η μεγάλη τέλειωσε κομμώτρια στη Χρυσή Κτένα, αλλά δεν το εξάσκησε ποτέ. Η άλλη, κάπως πιο ξύπνια, έβγαλε το ΤΕΙ Μάρκετινγκ και δουλεύει σε μια εταιρία. Τη συνάντησα πρόσφατα στο Carrefour στο City Gate.
Η θεία μάς κοίταζε πάντα μ’ ένα μισερό βλέμμα. Όταν μια φορά ρώτησε τον αδερφό μου, που πήγαινε δευτέρα δημοτικού, την προπαίδεια του εννιά, μια πάρεση την έπαθε προς στιγμήν. Την είπε πιο γρήγορα κι απ’ το αγαπημένο εκδρομικό άσμα «έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ», που μας βάζανε να τραγουδάμε οι δάσκαλοι στο δρόμο της επιστροφής από τις εκδρομές.
Τα κορίτσια-κρεμμύδια τώρα τελευταία ψυχράθηκαν. Είναι από εκείνες που δεν μαλώνουν, δε βρίζονται. Ευχή και κατάρα και προίκα τούς άφησε η μάνα τους, τον καθωσπρεπισμό και την τιμή τους να τα ’χουν πιο πάνω κι από τον άντρα τους. Πιο πάνω δε όλων τα παιδιά τους. Οι εξαδέρφες-κρεμμύδια διατήρησαν τη διαπαιδαγώγηση όπως τη λάβανε απ’ τη μητέρα τους, μαζί με τις διατροφικές συνήθειες για παιδιά έως δέκα ετών.
Σοφία Καλογερίδου
Πολύ πρωτότυπο. Μου άρεσε.
Ιδιαίτερο… μεγάλη ιστορία με λίγες λέξεις… μπράβο!