Κρύβουμε μέσα μας σαν δεύτερο εαυτό
ένα παιδί που τα παιχνίδια του ζητάει
που πάντα θέλει να του λένε «σ’ αγαπώ»
και δίχως φόβο στον καθρέφτη του κοιτάει.
Κρύβουμε μέσα μας το τραίνο των οχτώ
κι ένα ρολόι μυστικό σε κάθε τσέπη
κάτι μας σπρώχνει στον επόμενο σταθμό
σαν μια παρόρμηση που πίσω της δε βλέπει.
Κρύβουμε μέσα μας τον άλλο Μωυσή
εντολοδόχο τσαρλατάνο και προφήτη
απ’ την αλήθεια μας περίσσεψε η μισή
και το χαμόγελο δε χώρεσε στο σπίτι.
Κρύβουμε μέσα μας μια ξέχωρη στιγμή
κι ένα βιολί που όλη μέρα αναστενάζει
στον φίλο λέμε να παλέψει απ’ την αρχή
και στον εχθρό μας ότι τάχα δεν πειράζει.
Κρύβουμε μέσα μας μια ξένοιαστη αυλή
κι ένα φεγγάρι στο σκοτάδι να φωτίζει
ένα παράθυρο η ζωή και τούτο αρκεί
για το ταξίδι που μπορεί και μας χαρίζει.
