Επιδέξιος τοξότης η αγαπημένη,
με λόγια και κακία σημάδεψε την ψυχή μου.
Νόμιζε πως θα με δηλητηριάσει,
θεώρησε συμμετοχή τη σιωπή μου.
Σαν οχιά που ύπουλα σε πλησιάζει,
σαν κροκόδειλος που με δάκρυα οίκτου σε προσεγγίζει.
Έσταξε δηλητήριο αλλά το μόνο που κατάφερε,
ήταν την ψυχή μου να ξαναγεννήσει.
Δεν υπολόγισε την ανταμοιβή
από της ζωής τη Θεία Δίκη.
Δε σκέφτηκε ποτέ πως το κακό
πάντοτε στην αρχική του την πηγή γυρίζει.
Επιδέξιος τοξότης η αγαπημένη,
σημαδεύει και από σημάδι καλά γυρίζει.
Όμως και ο καλύτερος ο τοξότης,
προετοιμασμένος καλύτερα ας είναι-
διότι και το τόξο πολλές φορές στο τέλος, τον ίδιο θα χτυπήσει.
Αγαπημένη, γιατί την καρδιά μου σημαδεύεις,
γιατί τόσο πολύ τη θέλεις να αιμορραγεί;
Γιατί δε στρέφεσαι σε αυτούς που σε πληγώνουν,
αλλά εχθρεύεσαι εκείνη που σε αγαπάει σαν τρελή;
Σαν επιδέξιος τοξότης,
ετοιμάζεται πάλι να με σημαδέψει.
Αλλά δεν ξέρει πως στα σχέδια των ανθρώπων,
πολλές φορές ο Θεός γελά και θα τα αποτρέψει.
ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ
