Γράφει η φιλόλογος Γιούλη Μπουζουμπάρδη
Όαση πνεύματος, ανεπανάληπτη παραμυθία, ζωογόνος δύναμη, στιβαρή κι αέρινη οντότητα η αριστουργηματική ποιητική συλλογή Μεταθανασία έρχεται να συγκλονίσει, να συνταράξει, να συνεπάρει και να μαγέψει τον αδηφάγο αναζητητή της ουσίας, της αλήθειας και της απάντησης στα αιώνια «γιατί». Ακροβατώντας ο ποιητής ανάμεσα στις αριστοτελικές αντιθέσεις της γένεσης και της φθοράς κατορθώνει να τις εναρμονίσει αριστοτεχνικά, χαρίζοντάς μας μια φυσική μέθη μοναδική και οδηγώντας μας σε μια κορύφωση αδιαπέραστη, όπου το σώμα και το πνεύμα συναντιούνται και ισορροπούν λυτρώνοντάς μας από τις βασανιστικές διχοτομήσεις και τις επίπονες απομακρύνσεις από την πηγή της ζωής, της αγάπης και της χαράς.
Συνταιριάζοντας έντεχνα το καταδικασμένο «εγώ» με το αθωωμένο «εμείς», ο ποιητής κατορθώνει να αναδείξει τον ματαιωμένο, απομονωμένο και λιθοβολημένο εαυτό σε μοναδικό ήρωα που νικά τη ζωή και τον θάνατο. Είναι εντυπωσιακή η διατήρηση της αυτοτέλειας και αυτονομίας του κάθε στίχου και του κάθε ποιήματος χωριστά, αλλά και η φυσική ροή των ποιημάτων, σαν να συναποτελούν μια ολοκληρωμένη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Από τους «Σημαντικούς άλλους» στο «Ετών Μηδέν» και από εκεί στο «Γέρνουν τα αγάλματα;», ο αναγνώστης βιώνει από τη μια πλευρά τη ματαίωση, την ενοχή, τη θλίψη και τον αέναο πόνο, ενώ από την άλλη διαποτίζεται από θαυμασμό, δικαίωση και χαρά, ώστε να φτάσει στο ελπιδοφόρο «Παρανάλωμα του εμπρός». Είτε επιχειρήσει να αναγνώσει το κάθε ποίημα χωριστά, είτε αποφασίσει να χαθεί στις σελίδες της συλλογής διαβάζοντάς την ολόκληρη, θα βιώσει με βεβαιότητα αυτές τις -εκ πρώτης όψεως- αντιφάσεις. Είναι αδύνατο να έρθει σε επαφή έστω με ένα ποίημα της «Μεταθανασίας» και να μη συγκινηθεί, να μη θυμηθεί τη χαρά τού να ξαναανακαλύπτει το εσώτερο «εγώ» και να ξεπερνά τη λήθη ώστε να φτάσει στην πλατωνική αλήθεια.
Η κυρίαρχη έννοια της αυτοαποδοχής καθορίζει τον τόνο της συλλογής και αποκαλύπτει τον προσωπικό αγώνα του ποιητικού υποκειμένου για την κατάκτησή της. Η γλώσσα μεστή, πλούσια σε επίθετα, μεταφορές και προσωποποιήσεις και με καίρια την παρουσία του α’ ενικού προσώπου, έρχεται να επικοινωνήσει τον προβληματισμό του ποιητή και να τον αναγάγει σε διαχρονικό δίδαγμα.
Κοντολογίς, η ποιητική συλλογή του Ηλία Στόφυλα αποτελεί μοναδική ψυχική κατάθεση και γενναιόδωρο δόσιμο. Ο ρωμαλέος λόγος του αποκαλύπτει βαθειά γνώση, επαφή με την ουσία και αξιόλογο πνευματικό θάρρος· στοιχεία που καθιστούν τη συλλογή του ιδιαίτερη με εμφανή την προσωπική του σφραγίδα.
Υπέροχο έργο!!!!!