Η καλοκαιρινή ζήση
άναρχων επιθυμιών
και δεσποτικών συνειρμών
μεταξύ κοχυλιών, μαλλιών μες στο αλάτι
και φωτεινών σημείων
που δύσκολα νυχτώνουν
η ηπιότερη σύζευξη
σπάνιων θηραμάτων προσμονών
τελεύει
στο σημείο ενός βράχου με κοράλλια μάτια
και ιριδίζουσες ελπίδες για χείλη
κάθε καπρίτσιο γίνεται μελωδία κύματος
και αλαργινό πλήρωμα ελληνικότητας
σε καθρέφτισμα κόντρα στον Ήλιο
και παιχνίδισμα στον αλλοτινό ίσκιο
από αρμυρίκια και ζευγαρώματα.
Από όπου προερχόμενος θα κατέστειλες τη διαδρομή
από όπου αναδυόμενος θα ρίσκαρες τη βύθιση;
ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΠΕΡΝΕΚΑ
