ΚΑΤΙ ΣΠΑΕΙ

Δευτέρα με Σάββατο η μονοτονία δεν σπάει. Σπάνε νεύρα, σπάνε αντικείμενα, η ρουτίνα στέκει αγέρωχη, περήφανη που τα κατάφερε να μείνει όρθια.

σκούτερ, κράνος, εθνική

Καθημερινός πόλεμος μεταξύ οδηγών, τα δίτροχα και τα τετράτροχα. Μου έρχεται να κλωτσήσω τις ρόδες με δύναμη όσων μας αγνοούν. Να τις σπάσω… Μία γραμμή μπερδεμένη το μυαλό μου.

υπολογιστής, γραφείο, πώληση

Πόσες φορές έχω ζητήσει αναβάθμιση. Όχι δική μου, αλλά του υπολογιστή. Έτοιμα όλα. Οθόνη αναμμένη, ποντίκι «ταϊσμένο», πλήκτρα προετοιμασμένα για χορό στο ρυθμό του πάνω – κάτω, πάνω – κάτω.

Ο πελάτης περιμένει, εγώ παίρνω το ευγενικό στυλ, η παραγγελία όμως κολλάει στη μέση.

Μαυρίζει η οθόνη. Χάνεται η παραγγελία. Μια μέρα θα την σπάσω. Μία γραμμή μπερδεμένη το μυαλό μου.

Εκτυπωτής, γραφείο, συνοδευτικό παραγγελίας.

Έχει τύχει να μιλήσω ταυτόχρονα με δυο πελάτες. Να βγάζω δυο παραγγελίες την ίδια στιγμή από ίδιο αλλά κι από διαφορετικό υπολογιστή. Να δίνω ρέστα, να βγάζω παραγγελία μιλώντας με πελάτη, και να καλημερίζω και τον κύριο Παναγιώτη -πελάτη λιανικής- που περιμένει να εξυπηρετηθεί και να απαντάω (σωστά & άμεσα) σε συνάδελφο που έχει φορτώσει και φεύγει.

Δεν παραπονιέμαι! Τα καταφέρνω… αλλά μην μου ζητάς, συνάδελφε, στην αποθήκη να σου βγάλω και συνοδευτικό παραγγελίας ταυτόχρονα. Αυτό μπορεί να περιμένει. Θέλω μια μέρα να σηκώσω την τέντα που χωρίζει αποθήκη γραφείο ή και να την σπάσω -και να σε βάλω για μια στιγμή στην καρέκλα μου.

Να δω αν θα αντέξεις. Μετά εσύ θα μου πεις ότι η δουλειά στην αποθήκη είναι επίσης δύσκολη…

Δεν είπα ποτέ κάτι διαφορετικό. Μία γραμμή μπερδεμένη το μυαλό μου.

Κι ενώ θέλω πολλά να σπάσω, έρχεται ο άλλος που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει εκεί μέσα, άρα και να σπάσει.

Κάτι πήγε στραβά στη δουλειά, στο σπίτι, στα προσωπικά του; Ποιος ξέρει;

Ακούς ένα κρακ… Σήμερα σειρά είχε ένας εκτυπωτής…

Μία γραμμή μπερδεμένη το μυαλό του.

Τελειώνει η μέρα κι έχεις στο μυαλό σου κάτι σπασμένο. Οι προσπάθειες να το κολλήσεις δεν έχουν αποτέλεσμα. Οι γραμμές μπερδεμένες σαν τυφώνας. Περπατάς, τα αμάξια δίπλα σου τρέχουν.

Όπως έτρεχε κι ο ήχος του αντικειμένου που έσπασε πίσω από την πλάτη σου. Το ξεχνάς.

Κλείνεις τα μάτια και φωτογραφίζεις την κίνηση των αυτοκινήτων πίσω από μια μπάρα σιδερένια.

Φωτογραφίζεις ό,τι ακούς. Περπατάς ένα βήμα. Τραβάς ξανά. Δεν βλέπεις τι. Λες θα γυρίσω σπίτι και χαλαρή θα τις ενώσω. Θα τις κολλήσω. Θα τις επιλέξω. Τις εικόνες. Όχι τις γραμμές.

Επιλέγεις. Ζουμάρεις, γιατί κάτι σου φάνηκε παράλογο. Ένα κεφαλάκι ανάμεσα στα αμάξια. Περνάς στην επόμενη. Την βλέπεις θολή.  Περνάς στην τελευταία. Σοκαρίζεσαι. Εύχεσαι να ήταν κι αυτή θολή.

Δεν είναι δυστυχώς. Είναι αληθινή και συνέβη σήμερα. Σήμερα έσπασε κάτι χειρότερο από ένα αντικείμενο πίσω από την πλάτη μου. Μια ψυχή αθώα έσπασε μπροστά στα μάτια σου. Σπάει καθημερινά.

που αμφιβάλλω αν ποτέ θα κολλήσει.

Σήμερα οι γραμμές μπλέχτηκαν και αμφιβάλλω αν πότε θα χωριστούν.

κράνος σκούτερ εθνική

Δεν βαριέσαι. Πιο χαλαρά. Θα πάω 5 λεπτά πιο αργά στη δουλειά.

υπολογιστής Γραφείο παραγγελία

Θα ζητήσω να την επαναλάβουν… Λάθη συμβαίνουν και μέχρι να ξεμπλοκάρει το σύστημα, όλο και κάτι θα βρω να του πουλήσω…

Εκτυπωτής αποθήκη συνοδευτικό χαρτί παραγγελίας

Εδώ θέλει γερό στομάχι. Απλά κάνεις υπομονή μέχρι να καταφέρεις να πείσεις το αφεντικό να μεταφέρει το σύστημα εκτύπωσης συνοδευτικών στην αποθήκη.

Υπομονή…

Τέλος το μεροκάματο για σήμερα. Περνάς και από το νεκρό σημείο. Το αγοράκι και σήμερα βγάζει το μεροκάματο των δικών του ζητιανεύοντας. Χωρίς να ξέρει καν τη λέξη μεροκάματο ούτε καν στη μητρική του γλώσσα. Κρατάω στα χέρια μου μια σοκολάτα. Την σπάω στη μέση και του προσφέρω την μισή. Μ’ αρέσει να ακούω σοκολάτα να σπάει.

Μ’ αρέσει να βλέπω το χαμόγελο του νέου μου φίλου. Οι γραμμές του μυαλού είναι ακόμη μπερδεμένες.

Αλλά πήραν χρώμα. Χρωματιστός τυφώνας…

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΧΥΔΕΡΙΩΤΟΥ