Ζωή δεν είναι να περιμένεις να σταματήσει η βροχή
αλλά να χορεύεις και να βρέχεσαι
ενώ τα αρχέγονα κύματα
κορδακίζονται ξεδιάντροπα στα βράχια
κι αναστατώνουν τη θαλασσινή ραστώνη.
Η ζωή ξύπνησε επιτέλους απ’ τον λήθαργό της
κι έπιασε να ξετυλίγει το νήμα από κει που τ’ αφησε….
Οι ποδηλάτες ξεχύθηκαν στα πάρκα
κι απαίτησαν τη θέση τους στον ήλιο
τα δέντρα ψήλωσαν ξανά
και φίλησαν τα σύννεφα.
Οι άνθρωποι άρχισαν να γερνούν αφηρημένα
και μια ρακένδυτη μορφή
φάνηκε στο κατώφλι της ελπίδας
μ’ ένα φτενό χαμόγελο καρφιτσωμένο στο μέτωπο.
Ζωή δεν είναι να περιμένεις τη νύχτα
αλλά αν βαδίζεις
με μια ανθοδέσμη από λιπόθυμα λουλούδια
ν’ ανταμώσεις το σούρουπο
που σε κυκλώνει….
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
