Αναζητώντας το πεπρωμένο…
με σκέψεις εγκλωβισμένες,
σε σκορπισμένα “σ’ αγαπώ”
και σκοτεινές ελπίδες.
Στ’ απομεινάρια του ονείρου, παγωμένες οι στάχτες ενός έρωτα.
Απάτητα έμειναν τα χνάρια, σφραγίστηκε κι η καρδιά… και κλείδωσε τα συρτάρια της, τα χάδια της, τα λόγια της τα τρυφερά.
Στα σημάδια μιας καταιγίδας που πλημμύρισε της ψυχής τα μονοπάτια.
Μια αγάπη ξεψύχησε στα ματωμένα φεγγάρια ενός ουρανού…
γεμάτου θολά σύννεφα.
Τα χείλη ερμητικά κλειστά πια.
Οι ανάσες αταξίδευτες αργοπεθαίνουν
σαν χαμοπούλια σε πλανεμένες χίμαιρες.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Αρθρογράφος- Συγγραφέας
