Κάθε τέτοια εποχή
τις Κυριακές, τις νύχτες
και τη σχόλη
από τις σκήτες της βροχής
στις πατρικές μου ρούγες επιστρέφω
επιστρέφει κι ο πατέρας
να απλώσουμε τα λιόπανα
της αποδημίας του
να χάψει δυο ελιές
να πιει απ’ το χρυσό τους δάκρυ
στο ριγωτό ποτήρι
να ανάψει με το λάδι τους
τ’ ασημοκάντηλο στο μνήμα του.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
