Μωρό μου, λυπάμαι που θα σου το πω.
Μπορεί να τρελαίνομαι να βρίσκομαι κοντά σου, αλλά κουράστηκα να αισθάνομαι πως μόνο εγώ αγαπώ. Κουράστηκα να αισθάνομαι πως με τίποτα δεν έχω την καρδιά σου.
Πόσο πια να υπομένω τη σκληρή σου καρδιά που με αρνείται τόσο επίμονα; Πόσο ακόμα να επιμένω να χτυπάω μία πόρτα η οποία γνωρίζω πως δεν πρόκειται να ανοίξει;
Δεν αντέχω άλλο. Ακόμα και τα αληθινά αισθήματα, ακόμα και αυτά, κουράζονται μπροστά στα δυνατά κύματα της αδιαφορίας που τα χτυπάνε δυνατά και δίχως κανένα έλεος.
Μωρό μου, θα σε αφήσω. Αξίζω την ευτυχία, αξίζω να γνωρίζω καινούργιες μαγικές τοποθεσίες, δίχως να σπαταλώ τις ώρες μου προσπαθώντας να σε πείσω για την αγάπη μου. Όσο και να σε αγαπώ, δεν μπορώ άλλο να παλεύω για να σε πείσω για αυτό που δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις με το απλό σου μυαλό.
Αν δεν μπόρεσες ποτέ σου να το αισθανθείς, πώς να μπορέσω να σε πείσω εγώ για αυτό;
Μωρό μου, θα σε αφήσω. Κουράστηκα να μη μου μιλάς, κουράστηκα να βλέπω αναπάντητα μηνύματα, κουράστηκα να συμβιβάζομαι με την απουσία σου. Δεν αντέχω άλλο να διαπιστώνω πως είμαι περιττή. Δε θέλω να είμαι περιττή, δε μου αξίζει αυτό και δεν το θέλω.
Μωρό μου, θα σε αφήσω. Δεν ενδιαφέρεσαι για εμένα, ποτέ σου δε σε ένοιαξε πόσο πονάω και πώς αισθάνομαι. Για ποιο λόγο να προκαλώ στην ψυχή μου λοιπόν, ακόμα περισσότερο πόνο;
Στα χείλη η γλύκα που έμεινε από ένα φιλί, στα στήθη μου η πίκρα που ακόμα κάνει το σώμα μου να τραντάζεται.
Μωρό μου, θα φύγω. Όπως το πουλί ξεφεύγει από το κλουβί, σπάει τα δεσμά του και διεκδικεί την ελευθερία του, έτσι και εγώ θα απελευθερωθώ. Με περιμένουν και άλλα όμορφα πράγματα, άλλες ευχάριστες στιγμές που θα αφήσουν μέσα μου χαρά και όχι σημάδια.
Μωρό μου, θα σε αφήσω…
ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ
