γυαλί σπασμένο
από τα πέλματά σου κάτω
και το αίμα σου το δρόμο
ερωτικά να χαράζει
μην κοιμάσαι ποτέ
δίπλα σε λίμνης νερό,
ό,τι μέσα στ’ όνειρό σου ρέει
θα σε πνίξει
προσοχή, τα σπαρτά
έφτασαν την εφηβεία,
αλάνια αχόρταγα –
ας μην αισθανθούν
το σάλιο και τον ιδρώτα σου
επάνω τους να σταλάζουν
προστάτευε την κεφαλή
από τόσες στάχτες,
τα χέρια και τα πόδια
από κισσού περιπτύξεις,
την καρδιά από τ’ αγκάθια
νοερά να ταξιδεύεις
και ακίνδυνα,
όπως οι καλαμιές
χορεύουν στον αγέρα, στη βροχή,
τραγουδούν μες τον χειμώνα
κι ερωτεύονται τον ήλιο
λυγίζουν και λικνίζονται
στον χρόνο και τον κόσμο
οι πλάτανοι,
με ρίζες βαθιές και το κορμί στητό
ταξιδεύουν
σε γαλάζιο επάνω ποζάρουν
βάρκες, καΐκια, μαούνες,
με περίσσια φαντασία
για μακριά αρμενίζουν
αν ο νους και η σκέψη
σε μελαγχολούν,
στην μοναξιά σου μέσα
στίχο κάνε και τραγούδα
για όσους δε σφύριξαν ποτέ
κλάψε στο δρόμο σου
για όσους δεν τολμούν,
δεν τους έμεινε κάτι
να το κλάψουν πια
και ας παραπονιέσαι
και ας υποψιάζεσαι…
Χριστίνα Θέμα
Πολλά Ευχαριστώ καρδιάς στο BONSAISTORIES!!!