μια κλιμακτήριος η ζωή σου γυναίκα,
μια κλίμακα που θα κατέβεις σκαλί το σκαλί…
επισκέπτης σε αίθουσα αναμονής η κλιμακτήριος
απρόσκλητη θα έρθει δίχως ερώτηση, δίχως γιατί…
νωρίς αν έρθει ή αργά, ποτέ,
δεν θα είσαι ποτέ αρκετά προετοιμασμένη
για μια του καθρέφτη τελευταία σου ματιά…
μόλις που θα προλάβεις το χώρο να γνωρίσεις, που
δίχως να το ξέρεις στο χέρι σου κρατάς…
ο χρόνος σου ίσα θα φτάσει το λευκό περιστέρι
ν’ αφήσεις να πετάξει, που μέσα σου φυλάς…
άκου γυναίκα,
ο χρόνος δεν ειν’ άχρονος, κάπου θα σε σταματήσει…
θα κατέβεις γλιστερά σκαλιά, η πόρτα πίσω σου θα κλείσει…
με σφυρίγματα στ’ αφτιά, με αρρυθμία στην καρδιά,
η ώρα να χορέψεις γυμνή και μονάχη
πρώτη σου φορά και ντροπαλά…
νωχελικά, πάνω στην πίστα ένα ένα θα μαδάς τα πέταλά σου…
θα σκορπάς γύρω τα φύλλα σου, θα λικνίζεις τα κλαδιά σου…
ερωτικά, θα θωπεύεις την φλούδα σου… τη γύμνια σου θ’ αγκαλιάζεις…
αργά, θα διεισδύεις βαθιά στα περασμένα όνειρά σου…
και όταν στραγγίξει η τελευταία στάλα σου
γυναίκα, αισθησιακά το ίζημα γεύσου του χυμού σου…
παθητικά γονάτισε, κόψε τις ρίζες σου…
τελετουργικά βάλε φωτιά, κάψε γύρω σου το χώμα…
μαγικά στην αύρα φύσα, στα κύματα σκόρπα
τις στάχτες σου, γυναίκα, μακριά…
κλιμακτήριος οι στάχτες σου γυναίκα,
αλλά η θλίψη σου εδώ ας σταματά…
έγινε ό,τι ήτανε να γίνει… και ήρεμα, αδάκρυτα,
άλλαξε πλευρά και σε όνειρα νέα γείρε κι αποκοιμίσου…
Χριστίνα Θέμα
(Από την ποιητική συλλογή «Της Σαπφούς Μαθητευόμενη»)
Ευχαριστώ πέρα από λόγια το BONSAISTORIES και την εκλεκτή κυρία Ελένη Χριστοφοράτου για την δημοσίευση του πονήματός μου!!!