Νύχτες συννεφιάς τα δάκρυα
των πουλιών φορούν μια δερμάτινη
διχόνοια που σαν μολυσματικό
καυσαέριο
εισπνέεται από
την πίκρα των ονείρων…
Ατμόσφαιρα αποπνικτική
ουρανός δίχως το έγχρωμο
καπέλο του ηλίου να φορά
χαμογελώντας στου κόσμου
τις αγκαλιές.
Ο ουρανός γνέφει
για ένα εισιτήριο
σύγχρονου διαλόγου…
Ανέμελα κάποτε
τα αγρίμια μονομαχούσαν
μες της μοναξιάς
τα συντρίμμια.
Ατμόσφαιρα εκρηκτική
όλα τα σύννεφα συνθέτουν
μια οιμωγή…
Αντιδραστικά αγαλματένια
πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι
διλλημάτων και ατέρμονων
ιχνηλατήσεων μέσα σε μια
ατμόσφαιρα βουβή.
Κομπάρσος ο χρόνος
και τα σύννεφα σκηνοθετούν
την περιρρέουσα ατμόσφαιρα…
Θέατρο θα είναι το υποσυνείδητο….
σκηνικά οι καταιγίδες…
δευτεραγωνιστές οι απόψεις…
Πρωταγωνιστής η έριδα όχι μια
τυχαία συγκυρία μα μια φιλονικία
μια… ομιχλώδης έριδα!…-
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Καθηγητής, πτυχιούχος Ελληνικού πολιτισμού ΕΑΠ Πατρών, μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος της Ένωσης Αιτωλ/νάνων Λογοτεχνών, μεταπτυχιακό ως νηπιαγωγός.
