Του Πέτρου Βελούδα
Στραγκαλισμένα όστρακα
προσκύνημα στα γόνατα
της θάλασσας, αναδυόμενη
ηχώ από τις κραυγές του ήλιου…
Γράμμα απεσταλμένο στο
γραμματοκιβώτιο μιας ψυχής
αιώνια κόλαση στους βράχους
που ορκίστηκαν να εξορίσουν
τους αστερίες μιας θαλασσινής
ερωτικής προσμονής.
Κόβονται από
τους ξυλοκόπους
του χρόνου τα
γηρασμένα πόδια
του βράχου και
φόρεσε όνειρα
να περπατήσει
ξυπόλητος σε
αγκάνθινες ορμές
και αρχέγονα ένστικτα.
Εσύ βουτάς σε ρηχά
νερά βράχε πνίγεσαι
σε συγγνώμες του σήμερα.
Στο άδειο αναρρωτήριο
χαζεύεις πίνακες αφαιρετικής
τεχνοτροπίας, ενόσω ο βράχος
κλαίει στην πανδημία των κακών
φθοροποιών ιών.
Tαξίδεψε η σκέψη
για το ήμερο, δεν είναι
ο βράχος ο ανάπηρος
είναι η τρέλα των βουνών…
Αν σκιστεί ο βράχος
μέσα απ’τα σπλάχνα του
θα αναδυθεί η χαμένη υπερηφάνεια
των τοπίων μετουσιωμένων
σε χώρους εξαγνισμού
των σημείων επικίνδυνων
καιρών-λυγμών!…
(ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΕΞΗΣ ΓΛΩΣΣΕΣ: ΙΣΠΑΝΙΚΑ, ΤΥΝΗΣΙΑΚΑ, ΙΤΑΛΙΚΑ, ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΑ, ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΑ, ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ, ΙΝΔΙΚΑ, ΙΑΠΩΝΙΚΑ)
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ – μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος της ένωσης Αιτωλοακαρνάνων λογοτεχνών, πτυχιούχος ανθρωπιστικών επιστημών Ε Α Πανεπιστημίου Πατρών τμήμα Ελληνικού πολιτισμού, εκτελεστικός διευθυντής της Ελληνικής ποίησης στην συνομοσπονδία ποιητών Λατινικής Αμερικής-Αργεντινής, ακαδημαϊκός ποιητής της Ελλάδας στην Βραζιλία της ακαδημίας Βραζιλίας-Μεξικού, ακαδημίας ποίησης & φιλολογίας.
