Σα το βαθύ ποτάμι ο χρόνος
κυλάν οι λύπες και οι χαρές
αιώνιος μοιάζει να ΄ναι ο πόνος
τ’ αύριο γοργά γεννά το χθες
Μια στιγμή ευτυχισμένη
μια στάλα μοιάζει να κρατά
σα τη βροχή στο τζάμι στάζει
εκείνο που μας τυραννά
Και δες γοργά περνούν τα χρόνια
στο μονοπάτι κουρνιαχτός
σα τα πουλιά σα χελιδόνια
κάθε που κρυώνει ο καιρός
Μοιάζουν οι όμορφες οι μέρες
σταγόνα στον ωκεανό
αιώνια ταξιδεύει η λύπη
κάθε που αγγίζεις το κενό
θυμίζει ο χρόνος καλοκαίρι
που τόσο γρήγορα περνά
σα φύλλο η ζωή στ’ αγέρι
του φθινοπώρου που γυρνά
Κι είναι το κάθε πεπρωμένο
σα το καράβι που σκουριά
το ‘χει αγκιστρώσει στο λιμάνι
κι η θάλασσά του το ξεχνά
Και νιώθει απ’ έξω την αλμύρα
και τη θάλασσια πεθυμιά
μα δε μπορεί να κάνει βήμα
μόνο σαπίζει στη στεριά
Τα πάντα τα διαβρώνει ο χρόνος
σα τη νεανική ομορφιά
και μένουν μόνο οι αναμνήσεις
σα καρτ- ποστάλ μεσ’ στη καρδιά
Και τη φθορά λατρεύει ο χρόνος
βόλτα σ’ αρχαία αγορά
της ζήσης άγριος δολοφόνος
ταξιδευτής και πάντα μόνος
Καλοκαίρι 2018 – Καστελλόριζο
ΕΙΡΗΝΗ ΧΙΩΤΗ
