Δε γνωρίζω αν τώρα σε παραδίδω και απελευθερώνομαι,
αν μέσα μου δεν υποφέρω που σε στερούμαι.
Αλλά τον εγωισμό μου κάνω πέρα αφού σε λατρεύω,
ευτυχισμένη αν είσαι, τι με μέλει η επιθυμία μου;
Μέχρι τα σκαλιά σε συνοδεύω,
πριν σε αγκαλιά αλλουνού χαθείς.
Εμένα ο ρόλος ήταν όταν ήσουν παιδί να σε προστατεύω,
τώρα, ως γυναίκα, θέλεις αλλού πια να τρέξεις και να αφεθείς.
Μέσα μου ένα κομμάτι μου ερημώνει,
αλλά γνωρίζω πως την αγάπη σου ποτέ δεν έχω χάσει.
Δίπλα μου θα βρίσκεσαι ακόμα και μακριά αν είσαι,
θα αισθανθείς το κάλεσμά μου αν η καρδιά μου σε αποζητά
να σε κοιτάξει.
Τώρα πια που σε βλέπω πως είσαι γυναίκα,
όσο και αν επιθυμούσα κοριτσάκι μου να παραμείνεις.
Τώρα πια στην εκκλησιά σε συνοδεύω,
ελπίζοντας στα χείλη που σου λένε “σ’ αγαπώ” να μείνεις…
ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ
