Φοβάμαι.
Φοβάμαι να της δείξω πόσο πολύ την αγαπώ.
Να της εξομολογηθώ ότι την καρδιά μου έχει κατακτήσει.
Αλλά φοβάμαι πως για αδυναμία η αγάπη μου θα περαστεί
και πως την ειρωνεία της θα δεχτώ και την απόρριψη.
Φοβάμαι.
Φοβάμαι να της εξομολογηθώ πως μακριά της δεν ανασαίνω,
πως φεύγει μακριά μου και η νύχτα μέρα γίνεται.
Έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση,
ξέρω πόσο δύσκολο είναι να συνεχίσεις να ζεις.
Όμως το θάρρος σου μη χάνεις,
διότι μπορεί στην αγκαλιά σου ξαφνικά να βρεθεί.
Φοβάμαι.
Φοβάμαι να της φωνάξω «σε αγαπώ».
Και αν με περιγελάσει, αν δε με πιστέψει;
Αν χαθεί μέσα στην ομίχλη και στον κόσμο;
Αν την πάρω αγκαλιά και άξαφνα απομακρυνθεί;
Πες της την αλήθεια,
δεν πρόκειται να χάσεις αν παλέψεις.
Πες της πόσο πολύ την αγαπάς,
τόσο που δεν μπορείς ούτε εσύ να το πιστέψεις.
Φοβάμαι. Και αν τη χάσω;
Αν δε ρισκάρεις, μία ζωή ολόκληρη θα αναρωτιέσαι,
πες της πόσο την αγαπάς και μακριά της δε θέλεις άλλο
πια να ζεις.
Καλύτερα να χάσεις, παρά να αναρωτιέσαι,
πες της και θα δούμε πού θα βγει.
ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ
