Στην Α.Ρ.
Ανυπόμονα διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις το ποίημα. Κάτι αναζητάς στις αράδες του. Δεν ξέρεις τι. Ψάχνεις και ξαναψάχνεις. Βάσανο. Τα δάχτυλά σου χώνεις ανάμεσα στα υλικά του. Όσο οι λέξεις σού επιτρέπουν. Όσο εσύ τους επιτρέπεις. Ψηλαφίζεις τα υλικά με τα ακροδάχτυλα της σκέψης σου. Αφήνεις μοναδικά τα αποτυπώματά σου πάνω τους. Τώρα θα σε βρουν. Σε αναγνωρίζουν τώρα. Εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις. Ποιητή, βοήθεια! Πες μου τι ψάχνω, ακόμα κι αν δεν το βρω. Μονάχα, πες μου τι ψάχνω. Δε μιλάς; Πάντα έτσι ήσουν. Ίδιος στους αιώνες. Λες αυτά που θες, άλλοτε φωτεινά, σκοτεινά άλλοτε. Με μπερδεύει τόσο το φως όσο και το σκοτάδι σου. Τόσο το φως όσο και το σκοτάδι μου. Σε μεγάλες ποσότητες σε τυφλώνουν. Κι όσο κι αν το ένα καταργεί το άλλο, η εικόνα δεν ξεδιαλύνει. Οι λέξεις σου γεμάτες εικόνες. Οι εικόνες μου φτωχές από λέξεις. Υπερτερείς. Σε ζηλεύω. Δε σε ανταγωνίζομαι. Είναι που αδυνατώ να καταλάβω. Μα δε με νοιάζει να καταλάβω εσένα. Ο καθρέφτης με νοιάζει. Τα υλικά κατασκευής του για την ακρίβεια. Σε αυτόν μπορώ να βρω το είδωλό μου. Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάς. Το χώμα, τον αέρα, τις ρίζες σου αναπνέω. Σε μισώ. Κυρίως, σε συγχαίρω.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΤΟΥΒΕΛΑ
Τι ωραίο!!