Ζωή πλατωνική,
ω, χώρα μακρινή,
μακάρια φτωχή,
ω, των πλουσίων ηδονή.
Έλα και πλάγιασε εδώ,
στου ονείρου τη δροσιά,
να χαρείς τον αοιδό,
στου Ομήρου τη φωτιά.
Σ’ αυτή που καίει μοναχά,
για τους ποιητές που προσμονά,
εκεί στης φύσης τα ρηχά,
στων μετρικών τα δειλινά.
Έλα να δώσεις τη φωνή,
ω, στην πεζή την εποχή,
συ των αρχαίων καλλονή,
σ’ αυτό τον κόσμο τον βραχύ.
Χάρισε σε όλους τη ζωή,
των λυρικών την αγαθή,
που ένα άψυχο πρωί,
έπεσε ψυχρά να κοιμηθεί.
Πλούταρχος Πάστρας
Έλα και πλάγιασε εδώ,
στου ονείρου τη δροσιά,
να χαρείς τον αοιδό,
στου Ομήρου τη φωτιά.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΕΙΚΟΝΑ!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Πραγματικά ποιος ποιητής δεν θα ήθελε να πλαγιάσει κοντά «στου Ομήρου τη φωτιά»;
Omorfos titlos kai stihoi.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια!
Μπράβο! Πολύ όμορφο!