Αγαπητή κ. Σφουγγάρη,
Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για τη συγγραφή της ποιητικής σας συλλογής «Ναίφως»;
Αρχικό ερέθισμα ήταν η αγάπη μου για την Ποίηση, η οποία διαμορφώθηκε με τα χρόνια. Επίσης, στη συγγραφή του βιβλίου με ώθησε κι η επιθυμία μου να εκφράσω σκέψεις, συναισθήματα κι ανησυχίες, δικές μου και άλλων.
Πόσο καιρό διήρκεσε η συγγραφή του έργου σας;
Η συγγραφή του βιβλίου ολοκληρώθηκε σε ενάμισι χρόνο περίπου.
Απευθύνεστε σε ένα συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό;
Απευθύνομαι σε όσους ανθρώπους «διαβάζουν» Ποίηση καθημερινά, ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουν. Τότε που γυρίζουν ν’ακούσουν την αλήθεια μέσα τους· που ακουμπάνε των άλλων τη σιωπή· που αντιστέκονται, κι ας σηκώνουν της αβεβαιότητας τον βράχο· που αντικρύζουν της θάλασσας το μπλε κι απλώνονται στο νου τους καλοκαίρια. Νομίζω πως θέλω να απευθύνομαι σε όλους.
Γιατί -κατά τη γνώμη σας- οι αναγνώστες θα έπρεπε να διαβάσουν το έργο σας;
Οι αναγνώστες που θα επιλέξουν να διαβάσουν την ποιητική συλλογή «Ναίφως», ίσως βρουν στις σελίδες της στίχους που θα τους αγγίξουν τόσο με τις εικόνες που δημιουργούν όσο και με τα νοήματά τους.
Έχετε δεχτεί αρνητικές κριτικές; Αν ναι, κατά πόσο σας επηρεάζουν;
Μέχρι στιγμής έχω δεχτεί θετικές κριτικές. Βέβαια όσο διαβάζεται το βιβλίο, σίγουρα θα υπάρξουν και αρνητικές. Θεωρώ πως η κριτική, όταν γίνεται καλοπροαίρετα, οδηγεί σχεδόν πάντα σε κινητοποίηση, σε ισχυροποίηση της θέλησης και τελικά στην βελτίωση.
Εκτός από την ποίηση, με ποιο άλλο λογοτεχνικό είδος θεωρείτε πως θα μπορούσατε να καταπιαστείτε; Με ποιο δεν θα καταπιανόσασταν ποτέ;
Εκτός από την Ποίηση, στην οποία θα προσπαθήσω να μείνω προσηλωμένη, θα μου άρεσε να ασχοληθώ με το παραμύθι, καθώς και με το διήγημα. Δεν υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό είδος με το οποίο δεν θα καταπιανόμουν ποτέ· άλλωστε κάθε είδος έχει ορισμένα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά, που το καθιστούν ενδιαφέρον και ξεχωριστό.
Τι σημαίνει για σας «ποίηση»;
Η ποίηση είναι για μένα μια ανακάλυψη. Η ανακάλυψη όλων εκείνων, που μες στη ζωή -παρά τις δυσκολίες- μαρτυρούν πως η ομορφιά πάντα γύρω και μέσα μας θ’αστράφτει. Υπάρχουν στιγμές που ζεις το ποίημα και που είσαι στίχος του· βλέπεις το άγγιγμα τ’ ουρανού να γεμίζει με γαλάζιο τα χέρια των ανθρώπων αλλά ακούς και τα φτερουγίσματα του πόνου στα μάτια τους. Μοιάζει με τη μέλισσα η ποίηση, που, ακόμα κι αν βρεθεί σε άγονο λιβάδι, θα συναντήσει το λουλούδι.
Σας ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτή τη συνέντευξη και σας ευχόμαστε γόνιμη και δημιουργική πορεία στον χώρο της ποίησης.
