Η κυκλοφορία ενός νέου βιβλίου που αφορά όλους τους Έλληνες ήταν η αιτία να γνωρίσουμε την νέα συγγραφέα Μαίρη Καρά και φυσικά να σας την παρουσιάσουμε.
Η δημιουργός του βιβλίου «Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ» είναι μαζί μας στην πρώτη της συνέντευξη, που μας παραχωρεί ευγενικά και μας αποκαλύπτει το κίνητρο για να ασχοληθεί με ένα τόσο ενδιαφέρον Ιστορικό θέμα, όπως είναι ο Μέγας Αλέξανδρος.
Πριν αρχίσουμε την συνέντευξη, να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας, πως αυτό το βιβλίο εκδόθηκε με προσωπικά έξοδα της συγγραφέως, η οποία το έγραψε και το επιμελήθηκε στον υπολογιστή, βασισμένη στις επαγγελματικές της εμπειρίες και στις λογοτεχνικές ικανότητές της. Σε συνδυασμό δε με την αισθητική της άποψη για μια εντυπωσιακή εμφάνιση ενός ιστορικού αφηγήματος, προέκυψε ένα εξαιρετικό πόνημα.
-Κυρία Καρά, ποιο ήταν το κίνητρο, ώστε να προβείτε στην συγγραφή αυτού του Ιστορικού και πρωτότυπου βιβλίου;
-Ως Ελληνίδα με Ελληνικές Αρχές και με Εθνική συνείδηση συνειδητοποίησα έντρομη, πως η πατρίδα μου δεν θεωρείται δεδομένη πια. Θεώρησα χρέος μου να την υπερασπιστώ με τις δυνάμεις μου, όπως θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι Έλληνες. Δεν το κάνουν όμως όλοι, παρόλο που τώρα πια έγινε γνωστό πως η πατρίδα μας είναι υπό Κατοχή και οι Έλληνες υπό διωγμό. Έτσι κατέληξα να κάνω εκείνο που γνωρίζω καλύτερα…
-Εννοείτε την δημοσιογραφική σας ιδιότητα σε συνδυασμό και με την λογοτεχνική σας ενασχόληση;
-Ακριβώς. Εκτός από την δημοσίευση των άρθρων μου στο διαδίκτυο και την καθημερινή ενημέρωση με τις αναρτήσεις μου, θεώρησα πως έπρεπε να γράψω και βιβλίο. Επειδή από το σχολείο είχα σαν ήρωά μου τον Μέγα Αλέξανδρο και ως αναγνώριση της Εθνικής Αποστολής του, αποτόλμησα με δέος να περιγράψω τα ανεκτίμητα κατακτητικά του επιτεύγματα, τις αξιοθαύμαστες πολιτιστικές του επιδόσεις και την μοναδική αιώνια ένδοξη παγκόσμια υστεροφημία του.
-Αυτό ήταν το αρχικό σας ερέθισμα για την συγγραφή του βιβλίου σας για τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα;
-Ναι, μα όταν «έσκυψα» στα «εσώτερα» της ασύγκριτης φυσιογνωμίας του, αυξήθηκε ο θαυμασμός μου για το Μεγαλείο του και τα θεϊκά χαρίσματά του, που διέθετε η συναρπαστική προσωπικότητά του και θεμελίωσαν την πελώρια φήμη του. Τα προτερήματά του δηλαδή που τον καταξίωσαν ως ένα ανεπανάληπτο φαινόμενο Μέγιστου Έλληνα της Παγκόσμιας Ιστορίας. Αφοσιώθηκα στην συγγραφή αυτού του πονήματος, λόγω της επικαιρότητας και για να δώσω έναυσμα για περαιτέρω μελέτη του. Ο λόγος της επιλογής μου είναι νομίζω προφανής, αφού οι προδοτικές αποφάσεις του πολιτικού κατεστημένου και όχι μόνο, στοχεύουν στον γεωγραφικό διαμελισμό της Ελλάδας και την εξαφάνιση του Ελληνισμού.
-Πώς θα χαρακτηρίζατε εσείς προσωπικά το τελευταίο σας βιβλίο που αυτοεκδώσατε και παρουσιάσατε πρόσφατα;
-Μια καταγραφή της ένδοξης Ιστορίας του Αιώνιου Ηγέτη μας παρουσιάζω, για να διαβάζεται εύκολα από μικρούς και μεγάλους. Χωρίς την επιστημονική ειδικότητα του Ιστορικού αλλά με περίσσεια αγάπη και με τις επαγγελματικές εμπειρίες μου, επιμελήθηκα με τον λογοτεχνικό μου λόγο το υπάρχον ιστορικό περιεχόμενο και ιδού το αποτέλεσμα. Ελπίζω αυτή η προσπάθειά μου να βρει ανταπόκριση από όσους Έλληνες νιώθουν υπερήφανοι για τον Αθάνατο Ηγέτη μας.
-Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος λόγος για να γράφει κανείς; Το οικονομικό όφελος, η δόξα, ή η πνευματική τροφή; Και τι σημαίνει για σας «συγγραφή»;
–Σε αυτή την ερώτησή σας θα απαντήσω με ένα μικρό κείμενό μου, το οποίο είναι Εισαγωγή σε προηγούμενο βιβλίο μου και σας το παραθέτω: «ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;». Όπως επίσης και ένα άλλο κείμενο που απαντά στην ερώτησή σας τι σημαίνει για μένα συγγραφή: «ΠΕΡΙ +ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΕΠ-ΑΦΗΣ».
ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΕΙΣ…;
Να γράφει κανείς ή να μην γράφει; Ιδού η απορία! Γιατί απορία; Γιατί πρέπει να είσαι σίγουρος, για ποιον γράφεις. Για σένα ή για τους άλλους; Από πνευματική σου ανάγκη ή για επαγγελματική καταξίωση; Για μετάδοση Ιδεών ή για προσωπική προβολή; Κι αν μεν γράφεις για τους πολλούς και μακάριους «πτωχούς τω πνεύματι», είναι αμαρτία να παιδεύεσαι άδικα. Δεν μπορούν να σε κατανοήσουν! Αν όμως γράφεις για σκεπτόμενους συνανθρώπους σου… τότε θέλει πολλή σκέψη! Πρέπει να έχεις ποιότητα γραφής να τους συγκινήσεις προκαλώντας το ενδιαφέρον τους.
Άρα, γιατί να γράφεις; Μα για να έχεις λόγο ΥΠΑΡΞΗΣ! Κι όχι για να το παίζεις συγγραφέας σε έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, παρασιτώντας στους διαδρόμους τους. Ούτε για να προσκυνάς «υπεύθυνους» ή ανεύθυνους του… Τύπου, για δυο λεξούλες στα ψιλά. Πόσο μάλλον όταν χωρίς να κατέχεις τον τίτλο, να τον «δανείζεσαι» για να ανοίγεις πόρτες… στις οποίες σίγουρα συνωστίζονται αμέτρητοι κενο-φιλόδοξοι αναρριχητές, ελπίζοντας σε μια χρήσιμη γνωριμία.
Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί ατάλαντοι καριερίστες, που επιβιώνουν με τις δημόσιες σχέσεις, δηλώνοντας διαθέσιμοι σε ανταλλάγματα. Μα με κοσμικές εμφανίσεις σε πρεμιέρες και δεξιώσεις δεν σέβεσαι τον τίτλο, αλλά ούτε και τον κατακτάς. Με μια τέτοια στάση και… αέρινες επιδιώξεις το μόνο που καταφέρνεις είναι, να αποκαλύπτεις, πως δεν σέβεσαι το ταλέντο σου -αν τελικά έχεις- αλλά και τους ταλαντούχους συναδέλφους σου, που αγωνίζονται έντιμα και αξιοκρατικά.
Γιατί όποιος έχει ΜΕΡΑΚΙ να γράφει και να +γράφει, δεν το δηλώνει ως επάγγελμα, ούτε στην Εφορία!
Άρα, γράφεις για να ζεις και ζεις για να γράφεις! Γιατί αυτή είναι η σωστή επιλογή, που στηρίζεται σε σωστή στάση ζωής. Αδιάφορο αν τα τελευταία χρόνια στον ωκεανό της ημιμάθειας επιπλέουν οι φελλοί, όπως δήλωσε ο ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ: «Στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις, είσαι». Ναι, αλλά να μπορείς και να το αποδείξεις. Μα όποιος ΕΙΝΑΙ, δεν χρειάζεται ούτε να το δηλώνει, ούτε να το αποδεικνύει. Γιατί, για να ΕΙΝΑΙ κάποιος αναγνωρισμένος και να χαίρει εκτίμησης, σημαίνει πως στηρίζεται μόνο στα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα του.
Να γράφεις λοιπόν για σένα και για τους λίγους αλλά εκλεκτούς αναγνώστες. Να γράφεις θέτοντας υψηλούς στόχους κι ας γνωρίζεις πως ο εμπνευσμένος λογοτέχνης, πεθαίνει μεν στην ψάθα, «μα ζει» δε …αθάνατος! Μα κι όσο ζει… πεθαίνει, υπηρετώντας την Τέχνη! Κι όσο περιφέρει «πεζός» τα ιδανικά του, τόσο θα απογειώνονται οι αερολογίες των πεζών διπλανών του. Κι όσο αυτός θα υπηρετεί την Τέχνη, τόσο θα πλουτίζουν με φτήνια οι «πεζοί» διπλανοί του. Κι όσο κατέχουν αυτοί θέσεις και υποθέσεις με υλικοτεχνικές απολαβές κινητές και ακίνητες… τόσο ο ασυμβίβαστος ΠΟΙΗΤΗΣ με τις Μεγάλες Ιδέες, θα αρκείται στην εθνική μας φασολάδα… Αντίθετα όμως απ’ όσους ζούνε μες στην ΑΓΝΟΙΑ, αυτός γνωρίζει, πως χωρίς Πνεύμα, κανένα συγγραφικό δημιούργημα, δεν θα μείνει ΑΘΑΝΑΤΟ!
Γι’ αυτό κι εσύ γράφεις: Για δημιουργία… σκέψης στον απερίσκεπτο άνθρωπο. Για επιφοίτηση Πνεύματος κι όχι οινοπνεύματος, στο όποιο άμυαλο θνητό ον. Κάνε το καλό λοιπόν… και γράψ’ το με ΣΤΥΛΟ… Πού θα πάει όμως… λαγωνικό είναι και… μυρίζει ο συγγραφέας και κάποτε θα αναγνωριστεί η προσφορά του. Έστω και μετά θάνατον. Άσχετο αν και στους κήπους της λογοτεχνίας έδρεψαν δάφνες άδικα αμέτρητοι αγράμματοι και επίδοξοι «συγγραφείς». Για πόσο καιρό όμως έλαμψαν με την «γνωστική» απουσία τους; Όσο λειτουργούσαν οι δημόσιες σχέσεις τους με ευκαιριακούς συνεργάτες του Τύπου. Που έπαιξε κι αυτός – άθελά του ίσως – καταστροφικό ρόλο στην καθιέρωση της ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Αλλά σύντομα – ευτυχώς – εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας και από τις «στήλες» και από τον χάρτη και από το χαρτί… Τόλμησε να γράψεις αν έχεις κάτι να προσφέρεις… Διεκδίκησε με το ταλέντο σου μια θέση στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ!
ΠΕΡΙ +ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΕΠ-ΑΦΗΣ
Η συγγραφή και έκδοση ενός λογοτεχνικού πονήματος ίσως να είναι υποχρεωτική για κάποιον «επαγγελματία» συγγραφέα, μα για κάποιον γεννημένο για συγγραφέα, είναι η πνευματική του εκτόνωση και ενίοτε η επαγγελματική του καταξίωση. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για Ιστορικό βιβλίο από έναν λογοτέχνη, που δεν κατέχει τον τίτλο ούτε του Ιστορικού ερευνητή, ούτε του Αρχαιολόγου, αλλά ούτε και του εκπαιδευτικού.
Είναι γνωστό πως πολλοί λογοτέχνες ανακαλύπτουν και καλλιεργούν την λογοτεχνική τους κλίση από την εφηβική τους ηλικία, μελετώντας τα «Αριστουργήματα της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας». Εμπνεόμενοι από συναισθηματικά ερεθίσματα και τις κοινωνικές προκλήσεις, διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες και οδηγούνται στην λογοτεχνική Δημιουργία.
Κάθε λογοτέχνης εκφράζεται με το προσωπικό του στυλ, που χαρακτηρίζει το σύνολο του συγγραφικού του έργου. Αν «αγγίζει» τις ευαίσθητες χορδές των αναγνωστών του, καταξιώνεται και στην συνείδησή τους. Έτσι συμβάλλει και στην διάδοση και διάσωση της λογοτεχνικής μας παράδοσης. Επίσης επιχειρεί να αφυπνίσει συνειδήσεις και να στρέψει την προσοχή του άσκεπτου πολίτη στα κοινωνικά και Εθνικά τεκταινόμενα.
Κάτω από συναισθηματική φόρτιση και με τα «εσώτερα» μάτια του λογοτέχνη αρχίζει να ερευνά και να δέχεται επιρροές από κάθε γεγονός που τον αφορά και καταλήγει σε χρήσιμα συμπεράσματα. Τις βιωματικές εμπειρίες του τις καταγράφει και τις δημοσιοποιεί ως παραδείγματα, είτε μίμησης είτε αποφυγής.
Με αυτή την «φυσική» προσδοκία η συγγραφέας αυτού του διερευνητικού βιβλίου, καταθέτει τους προβληματισμούς της για την Κατοχή της πατρίδας μας και δίνει αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον της Φυλής μας. Ενδεχομένως ο αναγνώστης να αναγνωρίσει και προσωπικά στοιχεία του, μα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί εδώ δεν φοβίζουμε.
Ο απώτερος σκοπός της συγγραφέως έχει να κάνει με προσφορά ΓΝΩΣΕΩΝ κι όχι ΕΠΙ-ΠΤΩΣΕΩΝ. Σας παρουσιάζει λοιπόν το βιβλίο της, με πλήρη ευθύνη της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ, ελπίζοντας σε μια ανταπόκρισή σας, είτε θετική είτε αρνητική. Καλή σας ανάγνωση…
ΑΝΟΙΞΤΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΑΖΕΤΕ ΡΟΛΑ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ
–Πότε συνειδητοποιήσατε την λογοτεχνική σας κλίση και την ανάγκη σας να εκφραστείτε με τον γραπτό λόγο;
-Από μικρό παιδί ένοιωθα την ανάγκη να καταθέτω τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου στο χαρτί, σαν σε προσωπικό ημερολόγιο. Συνήθιζα δε να καλύπτω τις ανησυχίες μου, διερευνώντας τις συνθήκες της ζωής μου με τα «εσωτερικά» μου μάτια. Στην εφηβεία ανακάλυψα πως αποστολή μου ήταν να γίνω συγγραφέας και γι’ αυτό καλλιεργούσα την «σοδειά μου».
–Την οποία σοδειά σας, πότε αρχίσατε να αξιοποιείτε;
-Όταν εκπλήρωσα τις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις μου και είχα ελεύθερο χρόνο να εκπληρώσω το όνειρό μου. Αρχειοθέτησα τα αποκόμματα των συνεντεύξεων που είχα δημοσιεύσει στις εφημερίδες και τα περιοδικά ως δημοσιογράφος, συγκέντρωσα τα λογοτεχνικά κείμενα που έγραφα στην γραφομηχανή τα προηγούμενα χρόνια και προετοίμασα την πνευματική μου δημιουργία για έκδοση.
-Ποιο λογοτεχνικό είδος σας εμπνέει και προτιμάτε να υπηρετείτε; Και με ποιο δεν θα καταπιανόσασταν ποτέ;
-Η ίδια η έννοια της λογοτεχνίας επηρεάζεται από τις εκάστοτε προσεγγίσεις της θεωρίας και από την ψυχολογία του κάθε λογοτέχνη. Με όλα τα είδη της λογοτεχνίας έχω καταπιαστεί και έγραψα διηγήματα χιουμοριστικά και σατυρικά, μυθιστορήματα ρομαντικά, σενάρια για κωμικές ταινίες, θεατρικά έργα, ένα εκ των οποίων πήρε εξαιρετικό Έπαινο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό για το πανανθρώπινο μήνυμά του. Ως δημοσιογράφος έκανα ρεπορτάζ για όλα τα είδη της Τέχνης, θέατρο, κινηματογράφο, μουσική, δισκογραφία, έπαιρνα συνεντεύξεις από γνωστούς καλλιτέχνες… και έγραφα χρονογραφήματα καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.
Τα τελευταία χρόνια κατέγραφα καθημερινά στο διαδίκτυο τους Αγώνες μας στο Σύνταγμα ενάντια στα Μνημόνια, που υπέγραφαν οι προδότες πολιτικοί και μας οδήγησαν στην σημερινή Κατοχή της πατρίδας μας. Αξίζει να αναφέρω μια χιουμοριστική σειρά που δημοσίευα σε ένα πατριωτικό μπλοκ, στην οποία περιέγραφα κωμικά τις αποκλειστικές ειδήσεις που μου μετέφερε το «ΣΠΟΡΑΚΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ»! Έστελνα δηλαδή ένα αόρατο σποράκι να μπαίνει στα απόκρυφα των διεθνιστών ακόμα και στην σκέψη τους και να τους χαλάει τα σχέδια με τις αποκαλύψεις του. Αυτή η σειρά είχε μεγάλη αναγνωσιμότητα, αφού οι υπερφυσικές ικανότητες του πληροφοριοδότη μου το μετέφεραν σε προηγούμενους χρόνους της Ελληνικής Ιστορίας και συνομιλούσε με Αρχαίους Έλληνες και ενίοτε τους μετέφερε και στο σήμερα. Έκανε όμως και εξερευνητικά ταξίδια στο μέλλον, από όπου μου μετέφερε τις μελλοντικές εξελίξεις, που θα είχαν γίνει στην πατρίδα μας.
Όσο για την ποίηση… όχι δεν είναι της προτίμησής μου, γιατί δεν νιώθω ικανή να την υπηρετήσω. Από μικρή όμως είχα μια έμφυτη ικανότητα να συνθέτω σατυρικά ποιήματα προφορικά και κάτω από ορισμένες περιστάσεις. Θυμάμαι πως τότε οι μεγάλοι με επαινούσαν για το ταλέντο μου. Κι εδώ μπορώ να σας παραθέσω ένα κείμενό μου σχετικά με τον προφορικό λόγο του λογοτέχνη. «ΤΟ ΟΜΙΛΕΙΝ ΕΣΤΙ… ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙΝ».
ΤΟ ΟΜΙΛΕΙΝ ΕΣΤΙ… ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙΝ
Να ομιλεί κανείς ή να μην ομιλεί; Ιδού η ΑΓΩΝΙΑ. Γιατί αγωνία; Γιατί πρέπει να είσαι σίγουρος, γιατί μιλάς. Για να πεις αυτά που αισθάνεσαι την ανάγκη να αποκαλύψεις εσύ, ή όσα ευχάριστα επιθυμούν να ακούσουν οι ακροατές σου; Να ομιλείς δηλαδή για πνευματική επικοινωνία ή για σκόπιμη διασπορά πληροφοριών; Κάτι σαν επάγγελμα ας πούμε;
Ομιλείς με την προσδοκία επιμόρφωσης όσων συνομιλητών σου έστω που την αποζητούν ή αποβλέπεις και σε προσωπικό σου όφελος; Αν ομιλείς για ενημέρωση των πολλών… είναι ουτοπία να προσπαθείς να τους συνετίσεις να αλλάξουν νοοτροπία και τρόπο σκέψης και δράσης. Αλλά αν όμως ομιλείς για λίγους σκεπτόμενους… πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός.
Τότε γιατί να ομιλείς; Απλώς για να κάνεις αισθητή την παρουσία σου. Κι όχι για να επιδεικνύεις την αφεντιά σου, σε γνωστούς και αγνώστους παρατρεχάμενους και ΜΗ, ισχυρούς και ΜΗ, αξιότιμους και ΜΗ και κάθε ΜΙ. ΜΙ. (τα τρία ΜΙ) καθιέρωσης τέκνων και αδελφών αξιολύπητων μελών.
Ομιλείς με τους συνανθρώπους σου για να επικοινωνείς και να δημιουργείς ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις. Ο σκοπός είναι να σε γνωρίσουν με την σωστή ομιλία σου και να τους γνωρίσεις με την προσοχή τους. Η ομιλία είναι η καθαρά επικοινωνιακή λειτουργία του λογικού ατόμου, που επιδιώκει την κοινωνική του ένταξη και αποδοχή, με τις ικανότητές του.
Αν όμως δεν κατέχει την τέχνη του προφορικού και του γραπτού λόγου, τότε χρήζει εκπαιδευτικής βοηθείας, την οποία όμως έπρεπε να είχε πάρει πριν…. ενηλικιωθεί. Όμως όσο ζει… ποτέ δεν είναι αργά… Αλλά αν και ως ενήλικας…. εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται το πρόβλημά του… καλά θα κάνει να βάλει λυτούς και δεμένους να τον βάλουν στην εντατική λογοθεραπεία, μήπως και καταφέρει να εννοήσει τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ!
Αυτά τα αυτονόητα που εννοούν σήμερα και τα μικρά παιδιά. Αυτά που πέραν της εκπαίδευσής τους εμπεδώνουν πιο εύκολα τα τηλεοπτικά και ηλεκτρονικά προγράμματα από τα ίδια χαζοκούτια δηλαδή που τα «παραμορφώνουν» και ξεχνούν να μιλούν σωστά. Μιλούν όμως ακατάσχετα χωρίς να λένε τίποτα ενώ όσοι κατέχουν… Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ.
ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΔΕΝ… ΟΜΙΛΕΙ;
Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ;
ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ;
-Πόσα βιβλία έχετε γράψει, πόσα έχετε εκδώσει και σε ποιο λογοτεχνικό είδος ανήκουν; Είναι μυθοπλαστικού περιεχομένου ή εμπεριέχουν και βιωματικά στοιχεία;
-Η μυθοπλασία είναι το πιο αγαπητό είδος των συγγραφέων, οι οποίοι σίγουρα διαθέτουν μεγάλη φαντασία. Δεν είναι η ειδικότητά μου όμως, παρόλο που διαθέτω αρκετή και έγραψα φανταστικά διηγήματα αλλά και μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Επίσης, ενίοτε την χρησιμοποιώ μυθοπλαστικά για να καυτηριάζω την μυθοπλασία των πολιτικών για παράδειγμα. Φυσικά και δεν ταυτίζομαι με κανέναν ήρωά μου, αφού τους μεν αρνητικούς τους απομυθοποιώ τους δε θετικούς τους εκθειάζω. Έχω γράψει τρία βιογραφικά βιβλία, όπου τα ψέλνω στον εαυτό μου για τις νεανικές απερισκεψίες μου, που πληρώνω σήμερα.
Σήμερα υπηρετώ την πεζογραφία σε όλες τις φάσεις της και βέβαια και την βιβλιογραφία μεταφέροντας στο χαρτί τις βιωματικές μου εμπειρίες όπως επίσης και αρκετές από τις συνεντεύξεις που δημοσίευσα. Έχω γράψει τρία βιβλία για τις ΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙ-ΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, τρία βιβλία για τις ΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑ-ΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ, τρία βιβλία για τις ΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ-ΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ένα βιβλίο με ολόκληρο τον ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ και με όλες τις σημαίες που κυκλοφορούν και επίσης την ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΩΝ… και τώρα εμπρός… ΠΡΟΣΟΧΗ και ΤΕΛΟΣ!
Να σας παραθέσω όμως και ένα ακόμα κείμενό μου, σχετικά με τις εκδόσεις: «ΤΟ ΕΚ-ΔΙΔΕΙΝ ΕΣΤΙ… ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙΝ».
ΤΟ ΕΚ-ΔΙΔΕΙΝ ΕΣΤΙ… ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙΝ!
ΝΑ εκδίδει κανείς ή να μην εκδίδει; Ιδού η ΑΠΟΡΙΑ! Γιατί απορία; Γιατί πρέπει να είσαι σίγουρος γιατί και για ποιον εκδίδεις. Για προσωπική και επαγγελματική καταξίωση ή για άνοιγμα γνωστικού παραθύρου στους… μακάριους;
Με το βιβλίο του ο συγγραφέας δίνει σε συνανθρώπους του πρότυπα αναφοράς και δόσεις πνευματικής τροφής. Μα κι αν απευθύνεται σε βιβλιοφάγους… τους παρακινεί να εντοπίσουν την κλίση και την φαντασία τους, ώστε να εντοπίσουν τις ικανότητές τους, ρυθμίζοντας την σκέψη και τις πράξεις τους.
Τους προτρέπει σε ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, που είναι η ανώτερη μορφή γνώσης και αποκτάται με την ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και την ΣΥΝΕΣΗ. Η δυνατότητα που τους παρέχει να αποκτήσουν αυτές τις πολύτιμες γνώσεις για την πορεία της ζωής τους και η μελέτη τους σ’ αυτές τις βασικές αρχές λειτουργίας ενός υγιώς σκεπτόμενου ανθρώπου, του ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντές του και με την συνεχή εξάσκησή του αποκτά το προνόμιο να πλησιάσει και να ανοίξει την πόρτα της ΣΟΦΙΑΣ!
Στην εποχή της αφθονίας (αστείο είναι αυτό;) των βιβλίων… ποιος τελικά τα διαβάζει; Οι άνθρωποι στις δυσκολίες για την επιβίωση που αντιμετωπίζουν σήμερα τρέχουν για να προλάβουν (ξέρει κανείς τι;) και δεν έχουν χρόνο για διάβασμα. Αυτό κι αν είναι αστείο! Αφού δεν διαβάζει ο άνθρωπος, ας διαβάσει κανένας άλλος… Άνθρωπος! Ναι επειδή αυτός ο Άνθρωπος μόνο υπαρκτός δεν είναι… τότε γιατί να εκδίδεις; Για να σκορπάς μια περιουσία (αν έχεις) για το κέφι σου; Η για να χαρίζεις το βιβλιαράκι σου σε γνωστούς και αγνώστους (υποθετικούς) θαυμαστές και μάλιστα μετά υπογραφής;
Είναι σοβαρός λόγος αυτός ή εσύ δεν είσαι τόσο σοβαρός, ώστε να σε παίρνουν στα σοβαρά; Μην τους παίρνεις κι εσύ και γράψε μόνος το πεπρωμένο σου. Άλλωστε ο συγγραφέας γι’ αυτό γεννιέται: Για να σηκώνει ΜΟΝΟΣ το βαρύ φορτίο της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ του και να το μεταφέρει στα πέρατα του κόσμου, προς ΓΝΩΣΗ και ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ. Έτσι επιτελεί το θεάρεστο έργο του συμβάλλοντας θετικά σε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΥΨΩΣΗ. Διάβαζε λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη, γιατί ποτέ…
Η ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Μάλιστα! Με προσοχή και σεβασμό για την λογοτεχνική της δημιουργία ευχαριστούμε και αποχαιρετούμε αυτή την επίδοξη και με τόσες πλούσιες περγαμηνές συγγραφέα, που είχαμε την χαρά να γνωρίσουμε και να σας παρουσιάσουμε.
