Αγαπητοί φίλοι, διαβάστε τη συνέντευξη της Ηλέκτρας Δημητριάδου, συγγραφέα του έργου «Τα δέντρα ριζώνουν παντού», εκδόσεις Πηγή. Η Ηλέκτρα Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε πολλά χρόνια στην Έδεσσα, όπου ανέπτυξε αξιόλογη κοινωνική και επαγγελματική δραστηριότητα. Εργάστηκε ως ραδιοφωνική παραγωγός στο διαδημοτικό ραδιόφωνο και είχε μόνιμη στήλη σε τοπική εφημερίδα.
Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για τη συγγραφή του έργου σας «Τα δέντρα ριζώνουν παντού»;
Όταν θα αναπαλαίωνα το πατρικό μου σπίτι- ένα διατηρητέο στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης-και έψαχνα τα χαρτιά για τα στοιχεία της δόμησής του, δεν υπήρχε πουθενά η ημερομηνία που χτίστηκε. Έτσι, με αφορμή αυτό το σπίτι, που στέκεται όρθιο εκατό και πλέον χρόνια, έγραψα αυτό το βιβλίο.
Η ιστορία σας αποτελεί εξ ολοκλήρου μυθοπλασία ή κρύβει και αληθινά γεγονότα;
Το βιβλίο αναφέρεται στις ζωές και στις περιπέτειες των προγόνων μου οι οποίοι ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και τον Εύξεινο Πόντο. Οι ιστορίες των ηρώων είναι στον πυρήνα τους όλες αληθινές από τις μαρτυρίες των παππούδων μου. Βέβαια, διανθίστηκαν με μυθοπλασία για να γίνει το έργο ένα μυθιστόρημα.
Πόσο καιρό διήρκεσε η συγγραφή του έργου σας;
Επειδή στο βιβλίο αναφέρονται και ιστορικά στοιχεία της Θεσσαλονίκης και της γύρω περιοχής, χρειάστηκε αρκετή έρευνα. Αυτό με πήρε τέσσερα χρόνια.
Με ποιον από τους ήρωες του έργου σας ταυτίζεστε;
Είναι δύσκολο να σας απαντήσω με ποιόν ήρωα ταυτίζομαι, γιατί όλοι οι ήρωες υπήρξαν συγγενείς μου. Όμως, με τον Παναγιώτη τον πατέρα μου, θα έλεγα ότι ταυτίζομαι κατά κάποιον τρόπο.
Γιατί -κατά τη γνώμη σας- οι αναγνώστες πρέπει να διαβάσουν το έργο σας;
Δεν θα έλεγα ότι κάποιοι πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο μου. Εάν όμως το επιλέξουν, θα ευχαριστηθούν την απλή καθημερινή γλώσσα του, θα μεταφερθούν αβίαστα στις εικόνες που θα τους δημιουργηθούν, θα μάθουν άγνωστα πράγματα για την ιστορία της Θεσσαλονίκης και όταν το τελειώσουν, θα τους μείνει μια γλυκιά ανάμνηση ενός νοητικού ταξιδιού και θα θέλουν να είχε και άλλες τόσες σελίδες.
Απευθύνεστε σε ένα συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό;
Όχι, δεν απευθύνομαι σε ένα συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό. Απευθύνομαι σε όλους όσους προτιμούν ένα καλό βιβλίο.
Έχετε δεχτεί αρνητικές κριτικές; Αν ναι, κατά πόσο σας επηρεάζουν;
Δεν έχω δεχθεί ακόμη τουλάχιστον αρνητική κριτική. Αλλά και εάν δεχθώ, δεν θα με επηρεάσει. Σέβομαι όλες τις απόψεις άσχετα αν δεν συμφωνώ μαζί τους.
Ποιο λογοτεχνικό είδος προτιμάτε να υπηρετείτε διά της συγγραφής; Με ποιο δεν θα καταπιανόσασταν ποτέ;
Προτιμώ το ιστορικό μυθιστόρημα, και δεν θα έγραφα αστυνομικά μυθιστορήματα.
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Το βιβλίο, όπως και κάθε έργο που υπηρετεί τον πολιτισμό είναι ένα παιδί του δημιουργού. Το συλλαμβάνει, το κυοφορεί και στο τέλος το τεκνοποιεί. Αυτό είναι μια εσωτερική ανάγκη, που σε μένα εκφράζεται με το γράψιμο.
Τι σημαίνει για σας «συγγραφή»;
Συγγραφή σημαίνει ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι για το ταξίδι. Όχι για την Ιθάκη, αλλά αυτό καθ’ εαυτό το ταξίδι.
