Καταμεσής στο πέλαγος
στου ουρανού τη χτίση
χρώματα απλώνονται παντού
Εκεί που παρευρίσκονται
όλοι οι συνδαιτυμόνες
κι ελληνικά ακούγονται
απ’ του καιρού τις μνήμες
όταν απ’ το μεθύσι μας
ανοίγει η α υ λ α ί α
στα βήματα περίεργου
ερωτικού Ο δ υ σ σ έ α
πίνουμε νέκταρ Θεϊκό βρέχουμε τα κορμιά μας…
Tra il mare e l’immensità del cielo
colori diffusi ovunque pizzicati dalla natura
Lì dove
si frequentano tutti i commensali
e suonano il greco antico, i ricordi del passato
quando dalla nostra ebbrezza si apre il sipario
manifestando la nostra fede in Ulisse
beviamo il nettare divino
bagniamo i nostri corpi…
