Ένα παιδί με ρώτησε,
πώς λέγεται το πιο έντονο συναίσθημα.
Μονομιάς, ξεπήδησε απ΄ τις αναμνήσεις μου
τούτη η εικόνα:
Ένα μοβ φουλάρι να τυλίγει τη μορφή σου
για να κρατά το λαιμό σου ζεστό,
ή για να επιτείνει το μυστήριο
των ματιών σου.
Μια πνοή ν΄ ανεμίζει ρομαντικές σκέψεις γύρω σου
και τ΄ άστρα να τις κλέβουν.
Σαν Κίρκη
να μεταμορφώνεις κάθε συναίσθημα
σε έρωτα.
Κι ένας Αδάμ
να κρυφοκοιτάζει απ΄ τη βάση ενός φωταγωγού,
αμφισβητώντας τη δική του Εδέμ.
Δεν απάντησα.
Γιάννης Ντουμάνης
όμορφο…
Πολύ ωραίο..
Πολύ όμορφο ποίημα!