Η νύχτα καρπώθηκε του έρωτα το δίχτυ
και όταν αγκάλιασε την ηδονή,
η ευχαρίστηση ήταν στα μάτια μου,
με σκιές ονείρου και χρώματα του δειλινού.
Η μέρα νεκρή,
συνοδευόμενη από οκνηρές πράξεις
και η νύχτα εφιάλτης,
με ενοχές που κατανοώ με τη νόηση και μόνο.
Η καρδιά δεν αντέχει το μη,
το όχι και το όταν.
Πολυάριθμες αναστολές με χάσιμο χρόνου,
για να δικαιολογήσω την αναβλητικότητά μου .
Θα έρθει η νύχτα χοροπηδώντας την μέρα
και όταν δεν γίνει στον πετεινό,
η νύχτα θα βαφτίσει το όνειρο που ματαιώθηκε
σαν έρθει το πρωί.
Τα όνειρα ανθίζουν την μέρα.
Την νύχτα μαραίνονται.
Τελετή ψέματος με το όνομα του ρεαλισμού,
για να αντέχουν τα μάτια
και η καρδιά μου να μην είναι,
έστω για λίγα λεπτά.
