Ω του αιμάτου μαχαιριά
σε τρυφερό καρδούλι
πώς εκτελείς η δράστιδα
έρμαια φωνήεντα παιδιού
πώς σφυροκοπάς το δίχως του
στου πόθου σου
τ’ αρρωστημένο ανάκλιντρο.
Την είπανε Μαρκέλλα
Κετιμέ, Μαλάλα και Φαούστα
ή ίσως και δριμεία νύχτα.
Πάντα στις έξι το πρωί
η μέρα μου νυχτώνει.
Πάντα ένα παιδί
της δυστυχιάς
εκήβολη με καταπίνει.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
