Βρίσκομαι σε όλες τις στιγμές που μπορώ να ανασάνω.
Στο κάθε πρέπει που είναι ανάγκη.
Στον κάθε δισταγμό με δέκα βήματα πίσω.
Αγαπώ έναν άγγελο και μισώ την ειρήνη.
Δεν εμπλέκονται πολλές δυνάμεις.
Εγώ και ο ανώτερος άνθρωπος.
Η πρώτη υπόστασή μου δεν μιλά.
Η δεύτερη έχει γλώσσα και συνουσιάζεται με το χαρτί.
Σε κάθε τελεία και σε κάθε κόμμα.
Το έργο μου συνοδεύεται με ερωτηματικά,
καλύπτοντας όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου.
Το αίμα κυλά γοργά και η υγρασία στο δέρμα μου,
αποτυπώνεται ως μούχλα του τοίχου μου.
Τα όνειρα δέντρα γυμνά,
κρύβονται από τον κύκνο με μουσική της σιωπής.
Με βρίσκουν οι λέξεις και απλά τις προσπερνώ.
Η συνήθεια σβήνει το τέλος
και όταν έρχεται κάποια στιγμή,
είμαι τυπωμένο όνομα στο χαρτί.
Είμαι έντομο με σύντομο κύκλο ζωής.
Παλεύω για μια μεταμόρφωση, όταν νομίζω ότι με ακούτε.
Όταν σας φιλώ. Όταν σας ποθώ και μετά σας λησμονώ.
Το μοτίβο μου.
Η δικιά μου επιλογή.
Νεκρή γλώσσα ο ναρκισσισμός μου.
Νεκρή γλώσσα η αλήθεια μου.
Τραγούδι σταμάτα.
Χειροκρότημα ηχεί.
Ο αποχαιρετισμός μου, προτού σας πω αντίο.
Δεν τολμώ, ακούω όμως τον ήχο των δαχτύλων σας
και σας χαμογελώ περήφανα.
Ξανακοιμήθηκα.
Ξαναπροσπάθησα.
