Η μουσική γυρίζει στο κεφάλι σου,
σου έχει τύχει ποτέ να πιάνεις το κεφάλι σου;
Κι όμως όλο αυτό να σταματάει την ανάσα τους.
Κάποιες στιγμές νιώθω ένα θολό συναίσθημα,
δεν ξέρω αν θέλω να κλάψω ή να ξεσπάσω,
αλλά αν μπορούσα να κάνω κάτι
θα ήταν να σου γράψω.
Μερικές φορές είναι όμορφο
να τα βλέπεις όλα αισιόδοξα,
μια φορά και να ‘ναι όλα απρόβλεπτα.
Κρίμα, που κανείς μας δεν τα φαντάζεται ομοιόμορφα.
Όλοι βλέπουμε τον κόσμο με διαφορετικά μάτια,
ίσως κάποιοι να τον φαντάζονται κίτρινο τα βράδια,
ίσως και κάποιοι άλλοι να φοβούνται τα σκοτάδια.
Δεν ξέρω πώς θα ήταν ο κόσμος
δίχως φασαρία, άδειοι δρόμοι με ασπρόμαυρη ιστορία.
Ξέρω όμως πως θα ήταν με αγάπη,
πράσινα λόγια και λουλούδια ως την πλάτη.
Σπάνια φαντάζομαι ηρεμία,
ποιήματα με νοήμα και άνθη ως τα σύννεφα.
Κρίμα που το τραγούδι τελειώνει με κύματα,
άστρα μου σε τρομάζουν χωρίς αισθήματα.
Μερικές φορές είναι όμορφο να ταξιδεύεις,
να βλέπεις μέρη που σε κάνουν να πιστεύεις.
Μερικές φορές είναι ωραίο να πετάς,
σε βοηθάει πολύ στο να μαθαίνεις να αγαπάς.
Η μουσική αγαπάει το μυαλό σου,
θέλει και αυτή να την λατρεύεις όσο τον άνθρωπό σου.
Να σε φιλάει στο μέτωπό σου
και να της δείχνεις τον κρύφο εαυτό σου.
