Φλογισμένους θησαυρούς

Με μια καρδιά μαραμένη δε μπορώ να ατενίζω το μέλλον. Γι’ αυτό βάζω μπρος τα δικά μου “μεγάλα μέσα”, τα τραγούδια. Με αυτά αναδιοργανώνω και κατευνάζω τις θλιμμένες σκέψεις μου. Για να επαναφέρω τα νεραϊδένια μου συναισθήματα.Θα διώξω το δικό σου ακάνθινο στεφάνι, εκείνο που χρησιμοποίησες για να περικυκλώσεις τη ζωή μου…Έχω ακόμη φλογισμένους θησαυρούς στα έγκατα της ψυχής μου. Θα ανοίξω το σεντούκι και θα απελευθερώσω τις κενές λέξεις. Θα τις χαϊδέψω με χρώματα για να ενωθούν πάλι με το νόημά τους και να μοσχοβολούν με το άρωμα της αγάπης.

Θα πάψω να διαλύομαι σαν καμένο αποτσίγαρο. Θα αναζητήσω εκείνα τα μοιραία φιλιά που μου χρωστά το πεπρωμένο. Στην καταιγίδα ενός έρωτα… που με κοιτά με βλέμμα λάγνο, καθώς διαβαίνω ξυπόλητη τους φλογισμένους δρόμους της ζωής.

Κι αν εξακολουθώ να είμαι μια αλλοπαρμένη… αυτό οφείλεται στην εσωτερική δύναμη να αναγεννιέμαι απ’ τις στάχτες μου!