Με τη ματιά του Πάνου Κούρβα
Πρεμιέρα για το βιβλίο του Αντώνη Ευθυμίου, του αυθεντικού λογοτέχνη με τη χρυσή πένα και την ακονισμένη ματιά, που θέλησε να συνοψίσει μέσα στις σελίδες του ολόκληρο το γλωσσικό του θησαύρισμα.
Ως κυρίαρχος της τεχνικής του λόγου, φαίνεται ολοκάθαρα πως έχει προσέξει επιμελώς την ακουστική και τον σχηματισμό της κάθε του φράσης.
Οι παράγραφοί του, με λόγια που μοιάζουν με πεμπτουσία ορθολογισμού, προξενούν στον αναγνώστη πνευματικό κραδασμό, λεπτεπίλεπτη ευαισθησία και αγωνία διάρκειας, κρατούν δε τον ψυχισμό του σε συνεχή εγρήγορση.
Το γράψιμό του φαντάζει καλαίσθητη τοιχογραφία, επιχρισμένη με ρητορική χροιά από γυμνασμένο τεχνίτη.
Η σιγουριά του χεριού του προσδιορίζει την αυθεντική αξία του έργου του, καθώς η ομοδεσιά των λέξεων δείχνει αξιομίμητη επιμέλεια, φροντίδα ομοιομορφίας και ακριβοζύγιασμα λογοτεχνικής δυναμικής.
Τα νιοπαρουσίαστα διηγήματά του προβάλλουν αβίαστα τη δημιουργική του αρτιότητα με το ατόφιο μίλημα. Ως γνώστης της καθομιλουμένης μας φιλοδωρεί με τη λεκτική του πολυγνωσία και τη διυλιστική σύνθεση της κάθε του φράσης.
Οι αριστοτεχνικές αποχρώσεις της γραφής του φανερώνουν το τρανό και χυμώδες ταλέντο του, που βρήκε πρόσφορο έδαφος άνθησης στα τωρινά περβόλια της τέχνης.
Οι ιδιότυπες σκιαγραφήσεις του λόγου του και η αφηγηματική γοργότητα των κειμένων του τον αναδεικνύουν σε τεχνουργό της πεζογραφίας, η πρώτη του δε διηγηματική συλλογή μας παρουσιάζει μιας ιδιοφυίας το προμήνυμα.
Οι ποικίλες ικανότητές του δείχνουν πως τα διηγηματικά του χαρίσματα διαθέτουν βαθιά ποιητική φλέβα.
Προσφέρει με πιστότητα την όλο αποχρώσεις διαλεκτική του σαν ένας καλογυμνασμένος ακροβάτης των στοχασμών, που μεταμορφώθηκε σε λεπτολόγο χειριστή των λέξεων.
Παρουσιάζει πολυδιάστατα τον εσωτερικό κόσμο των προσώπων, με άρτια συγγραφοποιημένες συρραφές περιστατικών, που εναλλάσσουν πυκνόχρωμες και σύντομες εικόνες. Οι διηγηματικές του περιπλανήσεις κάνουν ταξιδευτή τον αναγνώστη στον κόσμο της φαντασίας και τον παρακινούν σε εξωπραγματικούς στοχασμούς.
Ο συγγραφέας, μέσα από την επιστημοσύνη του, φαίνεται πως έχει πατεντάρει τον προσωπικό του φακό για να προβάλει αναπαραστατικά τα γεγονότα προς τη θεματογραφική τους ανέλιξη, προδίδοντας έτσι το πραγματικό ανάστημά του.
Σε έναν εύκαμπτο ορίζοντα, η αρμονία της σκέψης του παρουσιάζεται εικονισμένη, όπου ανατυπώνεται, εκδηλώνοντας τα λεκτικά του ιχνογραφήματα.
Όλη αυτή η πειθαρχημένη πνευματική του παραγωγή μεταμορφώνεται σε «ΨΥΧΗΛΑΣΙΑ» και αναγνωστικό ξεδίψασμα.
Της ψυχηλασίας του η δομή φορά το ντύμα της απλότητας, αυτό που ο συγγραφέας κέντησε με την πνευματική φωνή της λογοτεχνικής του πένας και το έντυσε με το εξεζητημένο ένδυμα του λόγου.
Ως τεχνίτης της πλουσιολογίας, με τη γλωσσική του ελευθερία στήνει τα παιχνίδια των φωτοσκιάσεων, για να προκαλέσουν με έναν μαγικό τρόπο τον ψυχικό μας ερεθισμό και να γεννηθεί απρόσμενα ο πόνος, να ξυπνήσει ο συναισθηματικός μας κόσμος, να πορευτούμε μαζί του και, όταν έρθει η ωρίμανση, να μετουσιωθεί σε Χαροκόπι.
Αξιότιμε, φίλε Αντώνη Ευθυμίου,
μετά χαράς κοινώνησα το απόσταγμα της πνευματικής σου άνθησης και με αταλάντευτη εκτίμηση στο πρόσωπό σου και στο συγγραφικό σου έργο σε συγχαίρω εγκάρδια και σου απευθύνω ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
