ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ 1ο ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ BONSAISTORIES
κι’ ας είχαν υπόκρουση νότες
Πιστεύω πως οι πόλεις είναι ζωντανές,
πως έχουν συναισθήματα και πως αρρώστιες τις χτυπούν
και πως του πολίτη η ματιά κάποτε γίνεται βιοψία
και στη νόσο αντιδράει του νέου η ευαισθησία.
Πως του παιδιού το βλέμμα είναι αξονική,
και εντοπίζει αμέσως της πόλης τη διπολική διαταραχή.
Εκεί όπου καμία θεραπεία δεν δίνει η μουσική,
κι’ ας σκεπάζει τα χρόνια του τα σχολικά
του Μέγαρού της η σκιά.
Στους πρόποδες της πυραμίδας της,
θυσία γίνεται η σχολική ζωή.
Και μαζί ακολουθεί στον επέκεινα τον κόσμο,
του μέλλοντός του τον εχθρό,
τον φιλοχρήματο αυθάδη Φαραώ.
Εκεί που θα ‘πρεπε να στέκει ένα Σχολείο,
υψώθηκε ένας ελεβόρος
του κέρδους τα τείχη να αλώσει
και ο Εγκέλαδος φάνηκε λιγότερο αιμοβόρος
την προοπτική της πόλης άλλος πρόλαβε να τη σκοτώσει.
Τους μαθητές, του πλούτου πάτησαν οι μπότες
κι’ ας είχαν υπόκρουση νότες.
Της καταγωγής του η ευγένεια
τίμημα έχει της πόλης μας τη σχιζοφρένεια.
Σε κανένα Σωματείο, Φίλων έστω Μουσικής
η πόλη δεν ανήκει.
Κι’ αν δεν είναι ικανή στην ψυχή την παιδική
και στο μάτι διέξοδο στη θάλασσα να δώσει,
τότε ο πολιτισμός τους καμιά δεν μας χαρίζει νίκη
και τρελή πιστεύω καταντήσαν
την πάλαι ποτέ όμορφη Θεσσαλονίκη.
Γιάννης Μπαχάς
Μπράβο, όμορφο ποίημα. Πιστεύω πως η ποίηση πρέπει όταν μπορεί και θέλει να είναι καταγγελτική και άμεσα συνδεδεμένη με τα θέματα της καθημερινότητάς της. Ο σωρός από τούβλα στην άκρη της παραλίας μας πατάει πάνω στην ψυχή μας και το σχολείο μπροστά στο Μέγαρο μοιάζει πεταμένο μέσα στον κάδο έξω από την πόρτα του κτηρίου.
Όλες οι συμμετοχές είναι η μια καλύτερη από την άλλη. Μπράβο σας για το έξοχο ποίημα σας!
Φίλε ποιητή, σε ευχαριστώ που εμπνεύστηκες από ένα θέμα που πληγώνει την ψυχή μου κάθε μέρα. Μένω δίπλα στο εξάμβλωμα και τα παιδιά των φίλων μου πηγαίνουν σε αυτό το σχολείο με τον αμίαντο (αφαιρέθηκε πριν λίγα χρόνια). Η ποίηση πρέπει να είναι όπλο και εργαλείο καμιά φορά. Μπράβο και πάλι.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος.
Σε συγχαίρω για την παρρησία σου και το γεγονός ότι παίρνεις μια ιδέα από την καθημερινή σου ζωή αλλά και όλων ημών των Θεσσαλονικέων που βάλλεται από την αισθητική του πλούτου που αδιαφορεί για την εκπαίδευση των παιδιών των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων. Ας περάσουμε σε άλλες δυναμικές δράσεις που και αυτές με τον τρόπο τους είναι Ποίηση.
Ζήτω η ποίηση των γυμναστών που τρελλοί εφορμούν ακάθεκτοι επάνω στα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και διασαλεύουν την ησυχία της. Άγγιξες την καρδιά μου και με γέμισες με οργή. Σε ευχαριστώ.
Φοβερό το ποίημά σας κ.Γιάννη Μπαχά. Αγγίζεται τις καρδιές των ανθρώπων και δίνεται με τη δική σας νότα τα προβλήματα της πόλης μας. Ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές ποίησης που μας χαρίσατε.
Dear friends from Greece. I am writing you from Australia in English as I am not very confident in my Greek as I have almost ten years. I think that this poem is far away very sensitive and brave and it also introduce us a problem that stgmatizes our city. Congratulations!!!!
Πολύ όμορφο ποίημα φίλε συνδημότη μου. Εύχομαι να ζήσουμε σε μια πόλη ανθρώπινη και τέτοια είναι αυτή που έχει σχολεία πέτρινα και με δένδρα στην αυλή τους και όχι μέγαρα και μαρίνες για τα κότερα των πλουσίων.
Πολυ καλο το ποιημα σου φιλε !!!
Συνεχισε τη καλη δουλεια ,πιστευω πως θα πας μπροστα στη ποιηση !!!
Εχω ξανα διαβασει ποιημα σου το οποιο ειχε λαβει μερος σε διαγωνισμο χαικου αν δε κανω λαθος και ηταν το ιδιο ωραιο με το παρον ποιημα σου !
Φίλε Γιάννη, το ποίημα το βρίσκω θαυμάσιο. Συνέχισε να εμπνέεσαι από την πόλη μας και να μας δίνεις στιγμές της αλλά και λύσεις.
Υπέροχο, συνέχισε να γράφεις και να δημοσιογραφείς παράλληλα.
Ενα πολύ όμορφο ποίημα και δείγμα της και της καλλιτεχνικής ευαισθησίας του Γιάννη!
Μπράβο Θεσσαλονικιέ ποιητή. Τα ποιήματα όμως και τα βιβλία δεν αλλάζουν δραστικά τη ζωή μας προς το καλύτερο. Εγώ θύμωσα από την κατάσταση. Συνέχισε πάντως στην ποίηση.
Ποίηση στα καλύτερα της από ερασιτέχνη δημιουργό. Μπράβο.
Ομότεχνε συνάδελφε, συνέχισε να υπηρετείς την ποίηση και την πόλη σου.
Πολύ ωραίοι στίχοι. Ποίηση είναι και τα παιδιά και οι μεγάλοι φυσικά που παίζουν μπάλα στην περιοχή. Η τέχνη δεν έχει μόνο της ναό τα μέγαρα.
Καλό το ποίημα σου αν και τραγούδια προτιμώ. Θα ρίξω στο θέμα μια ματιά σαν βγώ για το Μέγαρο στον πηγαιμό.
Φανταστικό το ποίημα και το ρεπορτάζ μαζί που κάνεις.
Πολύ ωραίο, γράψε και άλλα. Σε ευχαριστούμε και περιμένουμε.
Ωραίο ποίημα κύριε Γιάννη. Κάτω από το κτίριο αυτό ρεμβάζω (και ψαρεύω), ποτέ δεν σκέφθηκα πως είναι προσβολή και ύβρις στην παιδεία μας. Κι’ όμως έτσι είναι. Να μην το ρίξουμε, να σηκώσουμε όμως δίπλα του όμορφα και γερά σχολεία.
Εξαιρετικό το ποίημα σου και ο λόγος που φαίνεται πως γράφηκε. Μπράβο!!!
Συγκλονιστικά όμορφο ποίημα. δώσε κι άλλα δ(ή)γματα γραφής.
Πολύ δυνατό με ανθρωπιστικό μήνυμα.
Με άγγιξε…
Συγχαρητήρια.
Μπραβο,τελειο ποιημα και εξυπνη δημοσιογραφια.
Απίθανο, με ενθουσίασε με το δημοσιογραφικό χαρακτήρα του και την πρόκληση σε δράση που υποκινεί.