Όλα ξεκίνησαν μια νύχτα του Δεκέμβρη. Έτσι, κατέβηκα δεκαεφτά χρονών στην Αθήνα απ’ το χωριό. Πάμφτωχη, ταλαιπωρημένη και μόνη. Άμαθη στον κόσμο και φοβισμένη για καθετί καινούργιο, άγνωστο. Μα αν είσαι μόνη, χωρίς παρηγοριά, χωρίς κανέναν στο πλάι σου και δεν έχεις πλέον να χάσεις τίποτα, τότε δεν φοβάσαι, δεν πονάς και δε ζητάς αγάπη, παρά μόνο σωτηρία. Μεταλλάσσεσαι όταν πρέπει, γιατί έτσι πρέπει.
Γεννήθηκα τον Ιούλιο του 57΄ σ ένα ορεινό χωριό, σημασία δεν έχει πού ακριβώς, σε μια οικογένεια που μόνο οικογένεια δεν τη λες. Μοναχοκόρη ήμουνα, άλλα αδέρφια δεν είχα. Ο πατέρας μου εκ γενετής ανάπηρος στο δεξί χέρι. Δουλειά δεν μπορούσε να κάνει επάνω στο χωριό, γράμματα δεν ήξερε, αλλά ας μη γίνω γραφική. Σ’ όλες τις οικογένειες, που οι κόρες έχουν τέτοια κατάληξη, έτσι ήταν και έτσι θα είναι οι πατεράδες. «χωρίς στον ήλιο μοίρα».
Υπήρχαν μέρες που δεν είχαμε να κατέβει μπουκιά. Μέρες που πέφταμε στο στρώμα και δεν ξανά σηκωνόμαστε να μην χαλάσουμε δυνάμεις. Λίγων ετών ήμουν και τα θυμάμαι..
«Γιατί να σηκωθούμε; Αφού ούτε να φάμε έχουμε, ας μείνουμε εδώ στο κρεβάτι, να μη χαλάσουμε και δυνάμεις. Έτσι κι αλλιώς κανένας δε μας περιμένει, κανένας δε νοιάζεται αν ζούμε ή αν πεθάναμε.»
Ως τα 6 μου δεν ήξερα τι υπάρχει και τι γίνεται έξω απ’ το σπίτι. Μόνο το θειο μου τον κυρ Φίλιππο ήξερα απ’ άλλους ανθρώπους πέραν του σπιτιού. Αυτός μονάχα μας βοηθούσε. Δεν ξέρω γιατί. Καλός άνθρωπος δεν ήταν, ούτε μας συμπαθούσε, ούτε κανέναν δε συμπαθούσε. Σπάνια έμπαινε στο σπίτι μας. Συνήθως, πέρναγε μόνο απ’ έξω. Κι αυτό το ψωμί που μας έδινε μια στο τόσο, με μισή καρδιά το άφηνε στην πόρτα μας. Κι όταν το τρώγαμε, καταλαβαίναμε την κατάντια μας.
Πόσες φόρες ήταν που έβλεπα τη μάνα με δάκρυα στα μάτια. «Θέλω να πεθάνω» ήταν σα να μου έλεγε, αλλά δεν μπορούσε. Για τη μάνα μου δεν είπα. Η μάνα μου ήταν γενιά καταραμένη. Τρεις αδελφές κι οι τρεις κωφάλαλες. Οι άλλες δυο πέθαναν μικρές και η μια που ‘ζησε, στον ανάπηρο την προξένεψαν.
«Είμαστε νόσος και οι δυο. Ανδρόγυνο καταραμένο είμαστε», έλεγε ο πατέρας μου κι άδικο δεν είχε.
Και κάπως έτσι συνεχιζόταν η ζωή μας κι εγώ να αναρωτιέμαι συνεχώς… Γιατί εγώ; Γιατί να τα περνάω όλα αυτά; Έτσι είναι άραγε η ζωή; Και ήμουν ήδη κουρασμένη. Τόσο κουρασμένη. Μια ζωή μέσα στη φτώχεια, τη θλίψη, τον πόνο, μέσα στην πείνα και την εξάντληση.
Ώσπου δεκαεφτάρησα κι άρχισα να κάνω όνειρα. Όνειρα να πάω μακριά. Δεν με ένοιαζε το πού, το πώς, απλά ήθελα να φύγω μακριά απ’ όλα αυτά. Δεν σκεφτόμουν τίποτα παρά μόνο πώς θα αναστηθώ απ’ αυτή την κόλαση στην οποία είχα γεννηθεί και απ’ την κατάρα που είχα να πολεμήσω. Ήθελα να φύγω, να γνωρίσω ανθρώπους. Άλλους ανθρώπους, όχι σαν κι αυτούς, αυτούς ήθελα να τους ξεχάσω. Περίμενα με μια ενδόμυχη ανυπομονησία να φτάσω δεκαοχτώ και να φύγω. Να πάω οπουδήποτε, να πάω στην πρωτεύουσα για φάμπρικα, να παντρευτώ, να πάω και για πλύστρα ακόμη. Οπουδήποτε, αρκεί να φύγω απ’ την κόλαση.
Όμως, δε πρόλαβα να φτάσω δεκαοχτώ, γιατί ένα βροχερό απόγευμα περίμενε στη γωνία, να γράψει το φινάλε.
Σαν τώρα τα θυμάμαι…
Ο θειος μου ο κυρ Φίλιππος είχε έρθει για να μας συνεισφέρει με το συνηθισμένο του καλούδι. Ο πατέρας μου, όπως συνήθιζε τις μέρες που ‘βρεχε, πήγαινε και καθόταν πάνω σ’ ένα βράχο δίπλα σε μια σπηλιά που είχε για θέα όλο τον κάμπο. Εκεί ξεχνιόταν απ’ τα βάσανα και τις λύπες του.
Κι εκείνη ήταν η μέρα που ήρθε και η χαριστική βολή στα χτυπήματα της μοίρας. Ο θειος μου ο Φίλιππος είχε κάνει θύμα του την άμοιρη τη μητέρα μου. Ως αντάλλαγμα του ξεροκόμματου που μας έδινε την έκανε δικιά του με τη βία. Δεν μπορούσε να αντιδράσει; Φοβόταν να δείξει ότι γινόταν αυτό το έγκλημα εις βάρος της; Δεν ξέρω τι να φανταστώ. Ίσως και να μη έδειχνε κάτι για να μη χαθεί κι αυτό το εναπομείναν βοήθημα, αυτό που θα μας κρατούσε στη ζωή. Εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα, αλήθεια λέω, τίποτα απολύτως. Αν και η μόνιμή μου παραξενιά ήταν γιατί να μας βοηθάει, αφού δε μας νοιάζεται.
Όμως, η αποκάλυψη του μυστικού δεν άργησε να έρθει…
Εκείνο το βροχερό απόγευμα ο πατέρας μου έφυγε από τη σπηλιά νωρίτερα απ’ το συνηθισμένο του, γιατί η βροχή δυνάμωνε. Ερχόταν μπόρα κι ήθελε να τη γλιτώσει. Όμως κανένας δε γλιτώνει απ’ τη μπόρα. Όσο κι αν τρέξει, όσο κι αν κρυφτεί, κάποτε δε θα προλάβει.
Έτσι κι έγινε…
Ο θείος Φίλιππος ήταν ήδη στο σπίτι κι έκανε τη μάνα μου δικιά του.
Στη συνέχεια έγιναν όλα τόσο γρήγορα…
Μες στην αποθήκη. Στην αρχή οι φωνές του πατέρα, μετά τα κλάματα της μάνας μαζί με το βαθύ σκούξιμό της και ύστερα τίποτα. Απόλυτη ησυχία. Εγώ κλείστηκα στο σπίτι, έπεσα στο κρεβάτι, τυλίχτηκα με μια κουβέρτα, έκλεισα τα αφτιά μου και περίμενα. Περίμενα το τελειωτικό χτύπημα.
Ξαφνικά μπαίνει μέσα ο πατέρας μου, με ρίχνει απ’ το κρεβάτι και με δάκρυα στα μάτια, ενώ τα χέρια του ήταν γεμάτα αίμα, μου φωνάζει.
«Πες μου! Πες μου ανάθεμά σε, το ‘ξερες; Φύγε. Έτσι όπως πάντα ήθελες. Το ‘βλεπα στα μάτια σου πως ήθελες να φύγεις από μας. Να πας να γίνεις πουτάνα σαν τη μάνα σου! Πες μου, το ‘ξερες;»
Δεν του αποκρίθηκα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά κατάλαβα πως η σιωπή μου ήταν σα να του πα ότι το ‘ξερα. Δεν την άντεξε τέτοια ταπείνωση και έφυγε σκεπτικός, περπατώντας προς το αγαπημένο του μέρος. Εκεί στη σπηλιά…
Αφού στάθηκα λίγο πεσμένη κάτω, σηκώθηκα, έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου και ετοιμάστηκα να συνειδητοποιήσω ότι από δω και πέρα είμαι ορφανή. Μπορεί να μην ήθελα μια τέτοια ζωή, αλλά ήταν η μάνα μου. Ήταν γονείς μου.
Ενώ νύχτωνε και ήρεμη, που για τη στιγμή εκείνη ήταν αξιοθαύμαστο πώς δεν κατέρρευσα, έφυγα και γω για τη σπηλιά. Ήλπιζα ότι θα ήταν εκεί και θα θαύμαζε τη θέα στον κάμπο. Όμως, για κακή μου τύχη δεν πρόλαβα και μάλλον για λίγο, γιατί ένιωθες την ψυχή ακόμη πάνω στα στήθια του να τριγυρνά. Εκεί δίπλα σ’ ένα δέντρο, δίπλα στη σπηλιά. Τόσο απλά πέθανε. Πέρασε τη θηλιά και ησύχασε απ’ όλα.
Η αντίδρασή μου ήταν άκρως αντίθετη με την πρώτη. Αυτή της συνειδητοποίησης του θανάτου της μάνας μου. Ένιωθα ολομόναχη, τόσο μόνη σ’ έναν άγνωστο για μένα κόσμο. Είχα όνειρο να φύγω μακριά και περίμενα να είμαι χαρούμενη τη στιγμή που θα ‘φευγα, αλλά για ακόμη μια φορά έκανα λάθος.
Όλα έγιναν αφοπλιστικά γρήγορα. Κατέβασα τον πατέρα μου, τον αγκάλιασα και κατάφερα με μεγάλη δύναμη για την ηλικία μου να τον κουβαλήσω 10-15 μέτρα ως τον βράχο. Τον ακούμπησα εκεί με ευλάβεια, εκεί που του άρεσε να κάθεται. Τον φίλησα και όσο πιο γρήγορα μπορούσα έτρεξα προς το σπίτι..
Του θείου μου το πτώμα δεν το βρήκα. Καλύτερα όμως, γιατί δεν ξέρω αν θα σεβόμουν την τιμή του νεκρού. Μάζεψα δυο ρούχα και ετοιμάστηκα να φύγω.
Βγαίνω και προχωρώ δέκα βήματα. Αμέσως όμως κρίνω ότι είναι χρέος μου να αποχαιρετήσω τη μάνα μου. Μπαίνω στην αποθήκη και προσπαθώ να κρατήσω τόσο την ψυχραιμία μου, όσο και τα δάκρυά μου. Δεν μπόρεσα. Έπεσα πάνω της και έκατσα εκεί ως το πρωί.
Όταν κατάλαβα ότι ξημέρωσε, σηκώθηκα από δίπλα της και βγήκα στην αυλή. Έψαξα να βρω ένα ανθηρό σημείο για να της αρέσει η τελευταία της κατοικία και να είναι ευτυχισμένη, όπως ο πατέρας μου στο αγαπημένο του μέρος, στον βράχο, έτσι κι εκείνη. Άνοιξα μια τρύπα, πραγματικά τρύπα! Τόσο λεπτοκαμωμένη που ήταν απ’ την πείνα, χωρούσε. Σκούπισα το αίμα και της καθάρισα το πρόσωπο σκίζοντας το ματωμένο, απ’ την αγκαλιά της, φόρεμά μου. Τη σέρνω ως την αυλή, την ακουμπώ στο λάκκο και για πολύ ώρα καθόμουν εκεί να την κοιτάζω. Ύστερα και ενώ χωρίς να το καταλάβω είχε ήδη νυχτώσει, τη φιλάω στο μέτωπο όπως συνήθιζα και με τα ίδια μου τα χέρια ρίχνω το χώμα από πάνω της. Με μια ηρεμία ανακούφισης την αποχαιρέτησα. Με ένα «γεια σου, μάνα».
Μια νύχτα χειμωνιάτικη και κρύα ήτανε. Απόβροχο το χώμα απ’ την υγρή ψύχρα, μα απ’ την εξάντλησή μου ξάπλωσα πάνω του. Μετά από τέσσερις ώρες περπάτημα χωρίς σταματημό και με το νου μου σαλεμένο, σα να πέθανα ήταν όταν έπεσα πάνω του. Τόσο άθλιες καταστάσεις τις βλέπω τώρα. Μα για τότες ήταν συνήθεις τέτοιες καταστάσεις για μένα. Γι’ αυτό, μετά από λίγο σηκώθηκα και βγήκα στη δημοσιά και περπάτησα. Περπάτησα για ώρες, μέχρι να φτάσω μακριά και να κάνω μια νέα αρχή, να τα ξεχάσω όλα.
Μάταια… Ποτέ δεν βγήκε απ’ το μυαλό μου εκείνη η νύχτα. Περίεργο πράγμα η ανάμνηση. Σαν χθες μου φαίνεται ότι χάιδεψα το πρόσωπο της μάνα μου για τελευταία φορά, μα πάνε τόσα χρόνια.
Έτσι έφυγα απ’ το χωριό. Και δεν γύρισα ποτέ μου πίσω. Έφυγα για πάντα μια νύχτα κρύα, μια νύχτα διαφορετική απ’ όλους τις άλλες…
Μια νύχτα του Δεκέμβρη!
Εμπνευσμένο από τη μουσική σύνθεση του Μελέτη Ρεντούμη “Looking at the sea”
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΩΔΩΝΑΣ
Ανατριχιαστικό!
Σε παρακαλώ, συνέχισε το!❤️
Φοβερή πλοκή , σα να το βλέπω να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου.
Σπάνιο να γράφει κάποιος έτσι στις μέρες μας.
Ευγε
Με έκανε να κλάψω
Τρομερό. Και ακόμα πιο τρομερό το γεγονός ότι τέτοια σκηνικά συνέβαιναν και συμβαίνουν και στην πραγματικότητα. Συγχαρητήρια στον συγγραφέα.
Μακάρι τέτοιες ιστορίες να ήταν μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές αληθινές . Συγχαρητήρια στον συγγραφέα. Ένιωσα ότι μετέφερε μια αληθινή ιστορία από κάποιο φτωχό χωριό της πατρίδας μας.
Υπέροχο ❤️
Amazing ✓
Υπέροχο…Συνέχισε να μας εντυπωσιάζεις!!
Vote for Panos
Perfect!!!
Πολύ ωραίο !
Πολύ καλό!
Συγκλονιστικό!!!Μπράβοι!!
Υπέροχο!
Τι να πει κανείς για σένα.. ❤
Το διάβασα ενώ είχα βάλει το κομμάτι του Ρεντούμη να παίζει και ταίριαξε υπέροχα !!!
Wow. ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ! πραγματικά με συνεπήρε.
Είναι από αυτά τα κείμενα που θες να τα διαβάζεις ξανά και ξανά και ποτέ δεν είναι αρκετό.Μπράβο Παναγιώτη!
αχ <3 <3
Πολύ ωραία η γραφή και η σύνδεση των νοημάτων μεταξύ τους. Συγκινητικη ιστορία που σου προκαλεί υπερχείλιση συναισθηματων…
❤️
♥️
Με ταξίδεψες, αυτή την κρύα νύχτα του Γενάρη.
Σευχαριστω!
Εξαιρετικό κείμενο. Μου θύμισε το χωριό μ, τον Παλαμά Καρδίτσας.
Μια αναδρομική περιπλάνηση στη δραματική λαογραφία μας. Μπράβο μου.
Αχ τι πέρασε αυτή η κοπέλα… :((( πολύ όμορφος λόγος, ωραία λογοτεχνικά σχήματα. Συγχαρητήρια
Μπράβο πολύ καλό!!!
πολύ συγκινητικό
Ανατριχιαστικό!
Ωραίο διήγημά
Απλα υπεροχο !
Συγκινητική ιστορία και με ειλικρίνια για την κακοποίηση που υφίστανται πολλές φτωχές γυναίκες και άτομα με αναπηρία στην ελληνική επαρχία. Περιμένουμε τη συνέχεια!
Πολύ καλό. με ηρέμησε αρκετά. έτοιμος για ύπνο είμαι
Υπεροχη πλοκη ! Ανατριχιαστικη περιγραφη !! Πολλα συγχατητηρια.
What an amazing story, congratulations for your work!!
Πολύ συγκινητικό διήγημα… Σε ταξιδεύει στις γραμμές του κειμένου και πριν το καταλάβεις έχεις σχηματίσει εικόνες του στο μυαλό σου.
Εξαιρετική δουλειά!
Περίεργο πράγμα η ανάμνηση. ….. ❤❤❤ μπράβο!
Δυνατή ιστορία, συγκινητικό, δημιουργεί έντονο συναίσθημα, το οποίο σε βυθίζει σε σκέψεις…
Αχ!!! Τόσο άδικη η ζωή κάποιες φορές.. συγχαρητήρια για το διήγημα. Πολύ συγκινητικό..
Ένα Δεκέμβρη έφυγα κ γω κάποτε από ένα μεγάλο έρωτα. Μάλλον αυτός είναι ο μήνας των μεγάλων αλλαγών.. πολλά μπράβο!!
Μια συγκινητική ιστορία με απλό μα καθηλωτικό λόγο. Μπράβο.
Εξαιρετικό διήγημα!
The best ❣️❣️❣️
Good job
Υπεροχοο!!!
Πολύ καλογραμμένο, μπράβο
Αρκετά κατανοητός και “ανθρώπινος” λόγος, καθώς οι εικόνες που δημιουργεί η ιστορία θα μπορούσαν ενδεχομένως να περιγράφουν και κάποια ξεχασμένη πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Μπράβο!!
Καθηλωτικό και πειστικότατο στην “αγριότητα” της θεματολογίας του. Ασυμβίβαστος τρόπος γραφής και λογοτεχνικά άρτιο. Μπράβο!
Συγχαρητήρια, πολύ συγκινητική ιστορία!!
Τέλειο!!!!
Εξαιρετικό
φοβερο
Εξαιρετικό διήγημα, ο τρόπος που χρησιμοποίησε τις λέξεις με άγγιξε και με συγκίνησε βαθύτατα. Μπράβο στο παιδί.
Υπεροχο!!!
Πολύ καλή δουλειά! Μπράβο!
Εξαιρετική ιστορία!
Υπεροχο διήγημα. Συγκλονιστική αφήγηση!
<3 <3
Υπέροχο…Συγχαρητήρια
Μια νύχτα του Δεκέμβρη
teleio!!!
Μια εξαιρετική προσπάθεια. Μπράβο!!!!!
Υπέροχο διήγημα Πάνο. Συγχαρητήρια.
Congrats Εξαιρετικό διήγημα!
Μου αρεσε πολυ η αφηγηση σου!
Και η ιστορια σου δεν “δειχνει”καθολου ξενη για τα προβληματα της τοτε εποχης!
Πολυ ωραια περιγραφη και τοποθετηση!
Συγχαρητήρια Πάνο, πολύ ωραίο!
Μοναδικό..
Εξαιρετικό! Μπραβο, Παναγιώτη!
Πολύ δυνατή αφηγηματική γραφή! Μπραβο!
Φανταστικό!
Εξαιρετικό και ανατριχιαστικό!
Μπραβο,πολυ ομορφο και νοσταλγικο!
Μια στενάχωρη αφήγηση, αλλά με πολλή αλήθεια. Απ τα καλύτερα στο διαγωνισμό.
Αλεξάνδρα Παπαπέτρου
Μου θυμίζει μια ιστορία απ το 1975 από Ημαθία.. οικογενειακή τραγωδία… πολλά τα συναισθήματα. Θέλω Πολύ να μάθω τι απέγινε η κοπέλα.
Ανατριχιαστικο!!
Πολύ συγκινητικό στορυ
Πολύ όμορφο ❤️
“””Μάταια… Ποτέ δεν βγήκε απ’ το μυαλό μου εκείνη η νύχτα. Περίεργο πράγμα η ανάμνηση.”””
Με άγγιξαν πολύ αυτά τα λόγια.. μπράβο. Φιλιά από ένα Τρικαλινο φίλο
Αρχικά εξαιρετικό διήγημα. Πολλα μπράβο. Έπειτα, μπράβο στη σελίδα για την πρωτοβουλία.
Όμως κανένας δε γλιτώνει απ’ τη μπόρα. Όσο κι αν τρέξει, όσο κι αν κρυφτεί, κάποτε δε θα προλάβει.
Αχχχ… Πόσο εύστοχο… ❤❤❤
Συγκινητικό τουλάχιστον
Αυτό είναι ταλέντο!!!
Μια νύχτα (του Δεκέμβρη) εφυγα κ γω απ το νησι μ. Με 15.000 δραχμές στην τσέπη.. με άγγιξε πολύ.. συγχαρητήρια…
Amazing!!!
Εξαιρετική αποτύπωση της λαογραφικής δραματουργίας του 20ου αιώνα στην ελληνική επαρχία. Μπράβο!
Εξαιρετική εξομολόγηση. Πολύ όμορφος λόγος.
Πολύ δυνατή αφήγηση. Ευχάριστο στην ανάγνωση.
Θα το κάνω αντιγραφή να το έχω στο κινητό μ να το διαβάζω. Μπορώ ν έχω τα στοιχεία του συγγραφέα;
Καλησπέρα σας. Μπορείτε να βρείτε τον συγγραφέα στο facebook με το όνομα Pános Kodonás.
Συγκινήθηκα στο τέλος. Εκεί που λέει “παράξενο πράγμα η ανάμνηση” μπράβο για το ταλέντο σας.
Πόσο πολύ ταιριάζει το διήγημα με τη μουσική του Μελέτη…
Με συνεπήρε η αφήγηση , μπράβο πολύ καλό!
Πολύ ωραία λογοτεχνικά σχήματα. Μ αρέσει πολύ που αφήνει ανοιχτό φινάλε.
Ανερχόμενο αστέρι στο χώρο. Πολλά μπράβο
Αποτελεί ένα διήγημα που μπορεί πολύ εύκολα να σταθεί και στα δεδομένα της τηλεόρασης. Εύχομαι από καρδιάς στον συγγραφέα να συνεχίσει το έργο του, καθώς πρόκειται, όπως λέει και μια παραδοσιακή παροιμία, περί ψύλλου στα άχυρα!!
Μες τα 3 αγαπημένα μου !! Ίσως αυτό προηγείται λογω θεαμτος.. με αγγιξε πολύ!! Καλή χρονιά με υγεία και χαρά
Όλη μου τη ζωή προσπαθώ να προχωρήσω και να αφήσω πίσω ότι με πλήγωσε.. Όπως κ η πρωταγωνίστρια.. μάταια.. Πολύ όμορφη προσπάθεια. Ωραίες εικόνες δημιουργούνται στο μυαλό μου.. συγχαρητήρια για το γράψιμο σου
Με έκανες και δάκρυσα. Respect
Περνάς ένα καθολικό μήνυμα… τίποτα δε μένει κρυφό στο τέλος. !!!!!!!!!!!!!!
Αξίζει την ψυχή μου… τίποτα άλλο… Καλό βράδυ σε όλους!!!
Υπεροχο !! Μπραβο ❤️
Καλά έκανε και έφυγε. Ο καθένας φτιάχνει μόνος το μέλλον του. Πολύ ωραία προσπάθεια. Καλή τύχη εύχομαι!
Πόσο περήφανη για σένα! Good luck my boy!
Καλησπέρα Και Καλή χρονιά από Αθήνα .
Εξαιρετικό έργο !!!!
Μανώλης και Ευτυχία
Και εκεί που νομίζεις ότι δε γίνεται χειρότερα, κι όμως γίνεται.. Πολύ έντονο διήγημα. Εξαιρετική χρήση “ντοπιολαλιας;: σε ποιο μέρος της Ελλάδας διαδραματίζεται, αλήθεια;
Αυτή είναι η μάνα της Ελλάδας, η μητέρα όλων.. που βασανίζεται, πονάει και υπομένει… συγκινητικό κείμενο. Μπράβο.
Σπουδαία γραφή Παναγιώτη. Συγκίνησες Και μένα και τη θεία Λένα.
Ο θείος Αντώνης.
Δεκέμβριος του 87 Χαλκίδα. Μαζεύω δύο ρούχα και φεύγω… ταυτίστηκα πλήρως με το διήγημα. Συγχαρητήρια bonsaistories για το διαγωνισμό. Μας δίνετε τροφή για σκέψη και συναισθηματική έξαρση.
Καλύτερη η φυγή, από μια μόνιμη φυλακή… 10/10 το καλύτερο με διαφορά!!! Εύγε!
Oli mou i zoi se 100 grammes.. SUGLONISTIKO! ❤
Ένας κύκλος κλείνει… ένας άλλος ανοίγει..
Καλή Χρονιά με υγεία εύχομαι!
Και πάντα δημιουργική έμπνευση και ταλέντο.
Μια στενάχωρη Αλλά παράλληλα αισιόδοξη αφήγηση.. συνδυασμός που δημιουργεί έντονα συναισθήματα.. καλό βράδυ σε όλους τους αναγνώστες..
Τον Παναγιώτη τον γνώρισα πριν από λίγους μήνες. Από την πρώτη στιγμή της γνώριμίας φάνηκε το ποιον του σαν ανθρώπου, χαρισματικός, δημιουργικός και αρκετά ώριμος συγκριτικά με τα παιδιά της ηλικίας του. Δεν ήξερα, ωστόσο, ότι ανάμεσα στα φόρτε του ήταν και η συγγραφή διηγημάτων… Μπράβο Παναγιώτη με άφησες πάλι άφωνο με αυτό το αριστούργημα, πάντα επιτυχίες εύχομαι,
Bravo panaoti poli kaloo
Με μια ηρεμία ανακούφισης την αποχαιρέτησα. Με ένα «γεια σου, μάνα».
Σε αυτό το σημείο… Δεν κρατήθηκα.. έβαλα τα κλάματα…
ΤΡΟ ΜΕ ΡΟ !!!!
Αχχχχχχ !!!!!! Τι πέρασε κι αυτή στη ζωή της.. τα πάνδεινα… εύχομαι καλή χρονιά. Πάντα με δημιουργία και συναίσθημα
Πολύ ωραία αφήγηση. Τα καλύτερα έρχονται για όλους μας.. στο τελος.. Φωτεινή!
Παναγιωτη μου σε παρακαλώ συνέχισε το !
Φιλιά από Κορινθο
Ελένη Φ.
Δε μπορώ ν μην πω ότι το κείμενο τα σπάει. Και Όχι μόνο τα σπάει. Αλλά είναι και συγκινητικό. ΜΠΡΆΒΟ ΣΑΣ.
Τρομερή περιγραφή, θα μπορούσε άνετα να γίνει ταινία μελλοντικά .
Κυνήγησε το!
Ευχάριστο στον αναγνώστη. Ποκυ καλη χρήση λέξεων της εποχής. Άρτιο!!!
Τέλειο!!!
Συγχαρητήρια!! Τέλειο!!
Mpravoo
Πίνω το τσάι μου, δίπλα στο τζάκι, σε ένα στολισμένο σαλόνι στο όμορφο χειμερινό Ναύπλιο και απολαμβάνω το διήγημα σου Παναγιώτη. Σε συγχαίρω από καρδιάς.
….μέχρι να φτάσω μακριά και να κάνω μια νέα αρχή, να τα ξεχάσω όλα.
Σπουδαίο… απλά σπουδαίο.
Λυπάμαι που χαθήκαμε και έχασα από την καθημερινότητα μου αυτό το δημιουργικό ταλέντο σου.
Σου εύχομαι μέσα από την ψυχή μου τα καλύτερα..
Δ.Κ
Polla bravo apo Kriti. Katerina kai Alexia
Nice
Πολλα συγχαρητήρια
Στελίνα ❤❤
Πολύ καλή δουλειά και προσπάθεια. Μου άρεσε πολύ η ιδέα και η χρονική και χωρική τοποθέτηση του δράματος..
απλα εξαιρετικο ❤️❤️
Παρά πολύ καλό!!!
Πολύ δυνατό κείμενο. Πραγματικά
Αγαπητε! Καλή χρονιά να έχουμε! Πολύ ωραίο το διήγημα σας. Μπράβο!!!
Μια εξαιρετική προσπάθεια. Σου εύχομαι τα καλύτερα πραγματικά! Καλή τύχη. Και καλή χρονιά!
Ο λόγος σου είναι εξαιρετικός. Πολλά φιλιά!
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ. ❤
Ενα παρα πολύ καλο διήγημα. Ωραίος λόγος, ωραία σχήματα.
Αναποφευκτο να μη συγκινηθείς!
Έχει κάτι από σειρά εποχής! Θέλεις να μάθεις τη συνέχεια..
Έκλαψα σαν μικρό παιδί…
Σούπερ!
Είμαι λίγο χοντροπετσος με αυτά αλλά ερχόμενος και γω από χωριό, ομολογώ ότι αυτή η ηθογραφική διήγηση με άγγιξε.
Το κορίτσι αυτό μου θυμίζει εμένα στα νιάτα μου. 15 χρονών ήμουνα όταν ήρθα στον Πειραιά για πλυστρα. 27 χρόνια ξενοπλενα για να ταΐσω την κόρη μου και τη μάνα μου. Άλλα χρόνια τότε.. δύσκολα. Διαφορετικά. Πολύ καλό διήγημα. Καλό βράδυ σε όλους!
Μεγάλωσα στην Ελλάδα αλλά έχω ξένη καταγωγή. Ταυτιστηκα πολύ με την ηρωίδα που ήθελε να φύγει από τον τόπο της..Όταν τίποτα δεν σε κρατάει, αναγκάζεσαι να φύγεις για το καλό σου. Είναι ζήτημα επιβίωσης!
ΕΙΜΑΙ Ο ΑΛΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ . ΕΡΧΟΜΕ ΑΠ ΤΟ ΚΑΝΑΔΑ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΙ ΠΟΛΥ Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΖΜΌΣ ΣΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ .
congrats for this amazing story. What a skilled man!
Παρά Πολύ Καλό. Εύχομαι Κάθε Επιτυχία! Ευτυχισμένο το 2020!
Εν έτει 2020 και ακόμη ταυτιζόμαστε με τέτοιου ειδους ιστορίες καταπίεσης, κυριως εμείς οι γυναίκες.
Πριν πάω για ύπνο χρειάζομαι 2 πράγματα..
Ένα χαλαρωτικό ντουζ και ενα καλο διήγημα..
Done!! ❤❤ πολλά μπράβο!!!
ΚΥΜΑ συναισθηματων!!!!
Παναγιωτη μου , έγραψες πάλι! Διαβάζω την ιστορία σου από την φτωχή αλλά πανέμορφη Κούβα!
Οικογένεια….
Μου λείπει κι ας με πίκρανε όσο κνεις άλλος.
Μανα!!!! μου λείπεις πολύ. Κι ας πέρασαν 43 χρόνια που με άφησες.. σε σκέφτομαι καθημερινά κι είναι σα να με παρατησες μολις χθες στην ξύλινη παλιά κούνια… Όπου και να σαι, σε όποια χώρα, σε όποια Ήπειρο, νεκρή ή ζωντανή, Εγώ σε συγχωρώ και σε έχω μέσα στην καρδιά μου.
Πολύ ωραίο το κείμενό σας κυριε.. συγκινητικό..
Και συγγνώμη για τι ξέσπασμα..
Έχει και πανσέληνο(moon) απόψε, μας συνεπηρες !
Γεια σου μάνα…….. αχχχ… με έκανες κ συγκινήθηκα.
Έφυγα από το χωριό μου στα Καλάβρυτα για να γίνω ναυτικός .Τίποτα δεν με κράταγε εκεί, μιζέρια. Όπως και την ηρωίδα. Τώρα από το καράβι βλέπω την απέραντη θάλασσα και λέω θεέ μου πάλι καλά γλίτωσα!Καλο ξημέρωμα.
πολύ καλό ! συγχαρητήρια !
Πολύ καλή δουλειά!!!!
Τι όμορφο διήγημα! Πολύ ωραία ιδέα!!!
Πολυ συγκινητικό!!!
Ωραίο φινάλε. ❤❤❤❤❤❤ συγκινητικό !!!!!!
Εξαιρετικός λόγος. Ενδιαφέρουσα δράση.
Μ’αρέσει που δεν χρησιμοποιείς κλισε… πολύ ρεαλιστικό
Διαβάζοντας αυτό το διήγημα μόνο αυτό μου βγαίνει να πω
Μου λείπεις…
Α ρε γείτονα.. νε συγκίνησες..
Πολύ καλή δουλειά κύριε Παναγιώτη. Σας περιμένω στο χωριό σύντομα. Ευχές!!!!!!!
Η μνήμη φίλε μου……
Η μνήμη πολύ μεγάλη παγίδα..
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΕΤΕΔΩΣΕΣ.
Καλό.
Εξαιρετικό!! Belissimoo!!!
Θυμάσαι τότε που σε είχα πετύχει στη Σίφνο και σου είπα ότι θα πας πολύ μπροστά αγόρι μου;;
Ε είχα δίκιο.. ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ.
Τελειιοοοο ου λαλααα. Congrats my friend.
Φιλία στη Μαριάννα !!!
Ονειρικό!!!
Πόσο όμορφο όμως.
Αχ μάνα ελλαδα! Μπράβο Παλληκάρι μ !!!
Πόση αλήθεια σε λίγες γραμμές…
Mou thimizeis to diko mu xwrio, ton asso korinthias..
Ti omorfa xronia, ftoxa..
Eftixos i protevousa gia mena itan dipla
Mpravw atori mou .
Καλή χρονιά. Εξαιρετικό κείμενο..
Ενας χειμώνας μας στιγμάτισε όλους…
Συγχαρητήρια!! Για όλα…
Ξέρεις ..
Δυνατό κείμενο. Με ταξιδεψε σε παλιές εποχές στο χωριό μου .
Bravo !!!! Πολύ ωραίο το διήγημα σου!
Διήγημα Από άλλο διάστημα..
Αγάπη μου γλυκιά , πάντα το ήξερα ότι θα πάει μπροστά αυτό το μυαλό!
Η δασκάλα σου
Κ.Μ
Ανατριχιαστικό τουλάχιστον! Θέλουμε συνέχεια ❤️
Τέλειοοο❤❤❤
Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τη συνέχεια.
ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΠΕΝΑ, ΝΑ ΜΑΣ ΜΑΓΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΌΓΟ ΣΟΥ!!
ΣΑΓΑΠΩ
Η ΘΕΙΑ ΛΟΥΚΊΑ
Πολύ καλό διήγημα! Σε συγχαίρω!
Πολύ ωραία λογοτεχνικά σχήματα και ονειρικές λέξεις..
Μας ταξίδεψες πολύ μακριά Παναγιώτη…
Συγκινητικό
Μια όαση μέσα στην άδεια έρημο ψάχνουμε όλοι οι φίλοι της αναγνώστης..
Να ξεδιψαμε με τις λέξεις..
Μπράβο Παναγιώτη.
Είναι γλυκιά η αμαρτία…
Φωτεινή από Λαγονήσι..
Κάποτε είχα μια φίλη… εφυγε ξαφνικά απ το χωριό και έκτοτε δεν ξαναμιλήσαμε.. μόνο αυτή ήξερε ποιο είναι το αγαπημένο μ χρώμα..
Το όνομα της… Σταυρούλα..
Πονεμένοι, τραγικοί μα τόσο ζωντανοί χαρακτήρες. Μπράβο Πάνο, ιστορία που διαβάζεται απνευστί!
Bravo!
Μου άρεσε η ιστορία πολύ!
Καλη σας μέρα!
Ένα διήγημα αισιοδοξίας.. Γιατί πρέπει πάντα να κοιτάζεις τη φωτεινή πλευράς της ζωής….
Όμορφο!!!
Μου Είναι Τοσο οικείο….
Μια νύχτα…. που Δε Θα ξεχάσω ποτέ..
εξαιρετικό..
Όμορφο!!!!!!
Τι ωραία αφήγηση.. μπράβο!
Με έκανε να κλάψω… μπράβο. Πολύ καλό.
Πολυ καλο το διήγημα. Ευχαριστο στον αναγνώστη…
Πολύυυ καλοοοοοοοο
Αριστούργημα!!!! Καλή συνέχεια σε όλους!
Θέλω ν μάθω τι απέγινε αυτό το σπουργίτι… Πού πέταξε; άνοιξε τα φτερά του??
Θέλω πολύ να μάθω..
Η ανάγνωση!!!!!! Η λήθη!!!!!! Η ευτυχία!!!!!
❤❤❤❤❤
Loved it !!
Τόσες αναμνήσεις από το παρελθόν…
Μου λείπετε όλοι..
❤❤❤❤
Το καλύτερο απ όλα!
Αυτή είναι η αλήθεια…
Τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου..
Κλαίω αυτή τη στιγμή…..
Ενδιαφέρον. Μου άρεσε πολύ..
Είμαι μπλόγκερ… Μπορώ να το αναρτήσω στο μπλογκ μου;
«Είμαστε νόσος και οι δυο. Ανδρόγυνο καταραμένο είμαστε», έλεγε ο πατέρας μου κι άδικο δεν είχε.
….. NO COMMENTS. RESPECT!!!
Το παρελθόν μας στοιχειώνει όλους…
Θα πλήρωνα για να εκδώσω αυτό το διηγημα..
Μπορωω να το διαβάζω ξανά και ξανά…
Όμορφο. ❤
Πολύ αψης ο πατέρας!
Φιλιά από Κρητη
Τι ωραία ιστορία.. Πολύ την απελαυσα.
Πολυ ενδιαφέρουσα ιστορία..
Γράψε τη συνέχεια.. το Σήμερα..
Πουλύ καλό!!!
Αστεράκι μου!!!
ΣΥΓΚΛΟ!ουαουυυυ
Η αγάπη δεν έχει σύνορα…
Φιλιά από Παρθσι από μένα και τον γάτο μου Πανο!!
Δυνατό.. με συγκίνησε!!!
Δεν σώθηκαν οι ζωές !!!!!!
Το διάβασα στο 10χρονο γιο μου, Ισάντιο και τον άγγιξε..
22… φορές να το διαβάσεις, δεν το χορταίνεις..
Ένα διήγημα που λέει μεγάλες αλήθειες…..
Ψάχνω ψεγαδια… Αλλά τίποτα… υπέροχο.
Congrats!
Οκτώβριος 2018… Βενετία..
Τόσες αναμνήσεις…
Αγαπώ!!
Πολύ ωραία προσπάθεια.
Συγχαρητήρια!!! Καλή τύχη.
Τέλειο! Πολύ ωραία προσπάθεια έχω να πω.
Τι όμορφη γραφή. Πολλές καρδούλες ❤❤❤❤❤❤
Very niceeee bravo!!
Πολύ καλό διήγημα.
Η κοπέλα έμεινε ορφανη; κατάλαβα καλά; μμ…
Ωραία ιστορία, πολύ. Στενάχωρη βέβαια.. 🙁
Πολύ καλό διήγημα. Όμορφα λόγια και εικόνες.
Μου αρέσει πολύ. Συγχαρητήρια
Μπράβο!!!!!!!!!!
Με έκανες περήφανη.
Αχχχ.. πολλά τα συναισθήματα….
έφυγε όταν έχασε τους γονείς της.. οι ρίζες….
Όμορφο!
Μπράβο. Μου αρέσει πολύ που αφήνει ανοιχτό φινάλε!!!
Πολύ καλό διήγημα παιδί μ !!! Μπράβο σου. Επιτυχίες εύχομαι.
Bravo sou.. moy arese poli…
Giorgos Lekas
Όμορφο!!
Αχχχ.. με ταξίδεψε αυτό το διήγημα..
Δυνατό! Έντονα συναισθήματα.. απ τα καλύτερα πραγματικά!
Μοναδικό… με άγγιξε όσο δεν πάει…
Μπράβο!!!
Πολύ καλό διήγημα παιδί μ !
Αγάπησα τον τρόπο γραφής σου.
Όλα καλά θα πάνε στο τέλος… αυτό είναι το μήνυμα που περνάει… Τέλειο.
Γράφεις εξαιρετικά!! Συγχαρητήρια.
Ωραία το τελείωσες. Ωραία ροή. Παρά πολύ καλό διήγημα!
Χριστούγεννα του 96 εγκατέλειψα το χωριό μου με στόχο ένα καλύτερο μέλλον..
Ένιωσα την ιστορία σα δική μου..
Εφυέστατο!
Αυτή η ιστορία επικοινώνησε με ένα τρόπο μοναδικό στην καρδιά μου!Μπράβο φίλε μου!
Εκτός από εκπληκτικός μάγειρας και συγγραφέας! Συγχαρητήρια Παναγή μου!
Ο πιο ταλαντούχος νοικάρης μου….
Πολλά μπραβο αγόρι μου!
Σε περιμένω στο γάμο μου!
To apolausa mazi me to brunch mou, ekpliktiko!
FILE YPEROXO…MOU THIMISE 10H ENTOLH POY TA SPAEI
Poli kalo kirie Panagiotis!
Βιασμός ψυχής και σώματος…
Πολύ καλή προσέγγιση
Λουλούδι η ψυχή μας που ανθίζει.. Με την ανάγνωση και την τέχνη
Πολύ καλό! Μπράβο!!!
Εξαιρετική αποτύπωση της ζωής στο χωριό εκείνη την εποχή. Εγώ κατάγομαι από τα Κιουρκα, αλλά ζω εδω και 25 χρονιαστην Καρδιτσομαγουλα και βλεπω πως έχουν τα πράγματα..
Εξαιρετικό!!
Πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική προσπάθεια!!!
Πολύ καλό!!!
Και έφυγα για πάντα..
Μια νύχτα του Δεκέμβρη!!!! ❤❤❤
Τρομερό διήγημα
Εξαιρετικό, με καθήλωσε! Το απόλαυσα πολύ και θα ήθελα να έχει και συνέχεια… να είναι αυτό, το πρώτο κεφάλαιο από ένα μυθιστόρημα <3
Πάνο, μπράβο. Εξαιρετική γραφή και ιστορία. Εύχομαι, εκτός από τα διηγήματά σου, να απολαύσουμε σύντομα και τα σενάριά σου στην οθόνη. Συγχαρητήρια!
Πολύ καλό διήγημα !!!! Καλή συνέχεια!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. ΑΛΗΘΙΝΌ. ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΌ. ΜΠΡΆΒΟ.
Πολύ ενδιαφέρον διήγημα
μπράβο Παναγιώτη! Χαιρετισμούς από την ΤΑΤΙΑΝΑ
Οίστρος… Μόνο αυτό.. Μπράβο!!
Παναγιωτη μου, συγχαρητήρια. Και εγώ και ο θείος Αναστάσης και ο γιος μας, Γεώργιος απολαύσαμε το διήγημα σου. Φιλιά από Μάρυ και Σαλαμάρη.
Hasta la Victoria siempre!
Πολύ καλό διήγημα!!! Μπράβο σου!
Teleiooooo
Μου αρέσει πολύ το διήγημα σου Παναγιώτη. Σε συγχαίρω!
Το απόλαυσα! Καλή συνέχεια και καλό βράδυ
Ένα θα σου πω… έχεις πολύ ταλέντο. Μπράβο!
Εξαιρετικό απλά!!!!!! ❤❤❤❤
Τέλειο φίλε μου!
Το καλύτερο! Χαίρομαι που ασχολείσαι και συ με γράψιμο .. Το DNA παιδί μου…
Όλα καλά θα πάνε στο τέλος… αυτό είναι το μήνυμα που περνάει… Τέλειο!!!!!!!!!!
Μοναδικό..
Εξαιρετικό!!! Μπράβο σου!!!
Υπέροχη πλοκή.. ειλικρινά μπράβο!
Beautiful <3
Μου άρεσε π ήταν έτσι πονετικό….
Φανταστικό! Μπράβο, Παναγιώτη αγόρι μου! Με συγκίνησες!
Πρέπει ν το συνεχίσεις !!! Πρεπει!!!
Ανατριχιαστικό..
Φοβερό διήγημα!!
Bravo! Πολύ καλή δομή κειμένου.
Εξαιρετικοοοο!!!
Πολύ ωραία προσπάθεια!!
Τι πραγμα ειναι αυτο;;; ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!
Εξαιρετικό, με καθήλωσε! Το απόλαυσα και θα ήθελα να έχει και συνέχεια!!!!!!!!!
Μια νέα αρχή.. Μια νέα ζωή.. αυτό!!! Μπράβο σου!
Δυστυχώς εμένα κι εγώ σε ένα χωριό από το οποίο κατάφερα και έφυγα .. μπράβο σου
Αχ καταραμένο χόριο.τη ψιχυ μου Μ εγαγες
Περίεργο πράγμα η ανάμνηση…. ❤❤
Μπράβο και πάλι μπράβο
Πολύ καλό διήγημα παιδί μου. Καλό βράδυ εύχομαι!
Μπράβο έκανες τη τύχη σου φίλε μου..
Bravo θείε!
Συγχαρητήρια! Μπράβο σου!
Κι εγω είχα έναν θείο κυρ Φίλιππο..
Πολύ καλό διήγημα!!! Καλή χρονιά να έχουμε!!
Το παρελθόν.. δύσκολα μένει πίσω… Σε ακολουθα…
Τι να πω για αυτό το διήγημα. Πολύ καλό. Ποιοτικη γραφή
Μου θύμισε ρε α παιδικά μου χρόνια
Τέλειο! Πολύ ωραία προσπάθεια !! Bravooooo
Μπράβο αγόρι μου ..τα χαιρετίσματα μας από το χωριό❤️
Συγχαρητήρια ! Μπράβο !
Άννα Μπαλτά
τέτοια σκηνικά συνέβαιναν και συμβαίνουν και στην πραγματικότητα.. Μπράβο!
Mpravo!
Ότι καλύτερο εύχομαι! Καλή τύχη!
Υπέροχο.. μοναδικό
Μου αρέσει πολύ που αφήνει ανοιχτό τέλος… που δε μαθαίνουμε τι έγινε..
Όμορφο κείμενο.. δυνατοί χαρακτήρες..
Ταυτίστηκα.. μπράβο στον συγγραφέα!
Συγχαρητήρια για το συγγραφικό σας ταλέντο!
Πολύ καλή δουλειά και προσέγγιση του θέματος.
Πολύ καλό!
Αυτά γίνονται και σήμερα δυστυχώς.. κρίμα.. Αλλά είσαι πολύ εύστοχος..
Teleio
πολύ καλο! Θυμάμαι μια ανάλογη ιστορία πριν 20 χρόνια στον Παλαμά..
Αξίζει.. απ τις πρώτες γραμμές καταλαβαίνεις..
Υπέροχο και καλογραμμένο!
Αχχχ… τόσα συναισθήματα.. Πολύ καλό!
Πολύ καλό διήγημα! Μπράβο σου! Καλή συνέχεια και καλό βράδυ!
Μοναδικό… με άγγιξε όσο δεν πάει…
Καλή Χρονιά με υγεία εύχομαι!
Και πάντα δημιουργική έμπνευση και ταλέντο.
Μπράβο Παναγιώτη !
Μάταια… Ποτέ δεν βγήκε απ’ το μυαλό μου εκείνη η νύχτα. Περίεργο πράγμα η ανάμνηση. Σαν χθες μου φαίνεται ότι χάιδεψα το πρόσωπο της μάνα μου για τελευταία φορά, μα πάνε τόσα χρόνια.
Τέλειο!!!!!!!
Αυτή η ιστορία επικοινώνησε με ένα τρόπο μοναδικό στην καρδιά μου!!!!!!
Σου εύχομαι μέσα από την ψυχή μου τα καλύτερα.. ❤❤❤
Με ανατριχιασε
Κρύα η νύχτα.. ζέστη η γραφή σου.
Κ.Α.
Υπέροχο
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ
Με συνεπήρε.. μπράβο!
Panagioti mou, o logos sou panta me kathilwnei.
Wstoso xreiazetai thewrw kapoies diorthwseis.
Tha ta poume kai apo konta allwste ayta!
H kathigitria sou!
Υπέρτατο.. συγχαρητήρια..
Από τα καλύτερα κείμενα!
Καταπληκτική προσπάθεια!
Τέλειο!!!!
Πολύ καλή δουλειά και αποτέλεσμα. Πολλά συγχαρητήρια !
Εμεινα ξυπνια μεχρι τις 5 το πρωι και ανατριχιασα ολοκληρη! Παραταω διδακτορικα και γινομαι φαν!
Πολύ ωραία λογοτεχνικά σχήματα και λέξεις..
Αχ λεμονακι μου τι θυμηθηκα η δολια!
Η νίκη είναι δική σου !!!!
Bravo !!!! Πολύ ωραίο το διήγημα σου!
Ελένη Μ
Οι λέξεις.. οι δράσεις.. τα σχήματα.. όλα τέλεια.
Πολύ δυνατή αφηγηματική γραφή!
Ενδιαφέρον. Μου άρεσε παρα πολύ!!!
Τι ωραίος λόγος! Μπράβο σου
Παρά Πολύ Καλό. Εύχομαι Κάθε Επιτυχία!!
Εξαιρετικό διήγημα, ο τρόπος που χρησιμοποίησε τις λέξεις με άγγιξε και με συγκίνησε πολυυυ
Εξαιρετικό κείμενο και η μουσική του Μελετη ταιριαστή και αρμονική!
Έτσι έφυγα απ’ το χωριό. Και δεν γύρισα ποτέ μου πίσω. Έφυγα για πάντα μια νύχτα κρύα….
❤
Eξαιρετικη αφήγηση δυνατές εικόνες. Δε ξέρω αν πρέπει να συνεχιστεί η ιστορία αλλά εσύ πρέπει να μας δωσεις κι άλλα γραπτά σου. Θα περιμένω το επόμενο.
Όμως κανένας δε γλιτώνει απ’ τη μπόρα. Όσο κι αν τρέξει, όσο κι αν κρυφτεί, κάποτε δε θα προλάβει.
Το πιο ωραίο κομμάτι!!
Teliooo ❤❤❤❤
. Πάμφτωχη, ταλαιπωρημένη και μόνη. Άμαθη στον κόσμο και φοβισμένη για καθετί καινούργιο, άγνωστο..
Συγκινητικό..
Εξαιρετικό, με καθήλωσε!
Δυνατό κείμενο. Με ταξιδεψε σε παλιές εποχές.. ❤❤❤
Πάντα επιτυχίες. Πολύ ωραία προσπάθεια !
Δημήτρης.
Έτσι έφυγα απ’ το χωριό. Και δεν γύρισα ποτέ μου πίσω.
❤❤❤
Καθηλωτικό!!!
Πολύ καλό διήγημα! Μπράβο σου!
Μπράβο!!!
Τι ωραίο διήγημα!!
❤❤❤
Μια ιστορία που εξυμνεί τη θεση της γυναίκας.. πόσες δυσκολίες περνάει η μάνα. η κόρη. Η σύζυγος…
Άρτιο! Φιλιά πολλά!