Η Αθήνα του 430 π.Χ. έμοιαζε με τρεμάμενη φλόγα. Οι κάτοικοί της έσβηναν καθημερινά με γοργούς ρυθμούς ένας προς ένας. Οι δρόμοι σχεδόν έρημοι συχνά καλύπτονταν στις γωνιές τους από κάποια σορό ξεψυχισμένου ζώου. Η νόσος, ανεξήγητη καθώς ήταν ως…

Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιούνη του 1994 κρατούσε ακόμη από τις δροσιές του Μάη. Ο μεσόκοπος δικηγόρος Θανάσης Τρίκας πήρε το δρόμο για το σπίτι με τα πόδια. Το συνήθιζε τώρα τελευταία να κάνει το «σπίτι-γραφείο, γραφείο-σπίτι» ποδαράτα, ιδίως τα…

Σέρνοντας τις φθαρμένες παντόφλες κατευθύνθηκε προς το παράθυρο της κουζίνας και τράβηξε με το χέρι της την κουρτίνα. Η βροχή είχε δυναμώσει και οι δρόμοι ήταν έρημοι. Έβλεπε τις χοντρές στάλες της βροχής που έπεφταν πάνω στα λασπωμένα πεζοδρόμια και…

Το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται από ξακουστούς τέκτονες τον περασμένο αιώνα. Σιγά σιγά ήρθαν τα υλικά κι έδεσαν: Χώμα, Άμμος, Νερό, Ασβέστη με την Πέτρα, δίνοντας υπόσταση στην ανθρώπινη ζήση. Ανάμεσα στους τείχους έμπηξαν οδοντογλυφίδες, σύμβολο στοματικής υγείας και ανθεκτικής…

Έριξε ένα ακόμα κούτσουρο στην φωτιά που έκαιγε στο τζάκι και ύστερα, έκατσε στη βαριά, αναπαυτική πολυθρόνα μπροστά από αυτό. Οι σκιές από τις φλόγες τρεμοέπαιζαν στους τοίχους του σκοτεινού δωματίου γύρω του. Κοίταξε έξω από το παράθυρο την μουντή,…

Σημειώσεις μέσα σ’ ένα συρτάρι… Η αλήθεια είναι ότι δεν θα τολμούσα να γράψω αν δεν με είχες επηρεάσει τόσο εκείνο το βράδυ. Καιγόμουν από την επιθυμία· αισθανόμουν ένα πάθος να εξηγήσω, να εκφράσω με λέξεις τις σκέψεις μου. Η…

Ο Ιορδάνης είχε πολλά χρόνια να έρθει στο νησί. Πάνω από τριάντα. Γι’ αυτό κι η συγκίνησή του ήταν μεγάλη. Και μπορεί το νησί του να ήταν μια πέτρα άγονη φυτεμένη στο γαλάζιο, αλλά η νοσταλγία τον έτρωγε τα χρόνια…

Τα  παραμύθια έχουν όλα ένα τέλος, ένα τέλος γεμάτο ήχους γλυκούς, ανέμελους, ιδανικούς. Μιλούν για τη δικαίωση μιας ζωής, για την ευτυχία, τον έρωτα και πάντα η κατακλείδα παραμένει οιωνός για τα καλύτερα που έρχονται και που θα συνεχίσουν να…