Άδειοι οι δρόμοι στεγνοί δεν βρέχει να κυλήσει γάργαρα η ζωή, αραδιάζουν σεκλέτια απ’ τα τόσα βήματα τσουγκρίζουνε την σκόνη τους για κρυφές ερωμένες. Όποιος φυσήξει πιο άγρια σέρνει μια νίκη αιχμάλωτη. Νάρκισσοι κρίνοι στο απόγειο μιας άνοιξης ξεφαντώνουν αχόρταγοι…
Ο Ρόλος και η Ποίηση (Έμμετρη Κριτική)
Κι όταν χάθηκε ο ρόλος και το σανίδι άδειασε από φως της ποίησης ασπάστηκες το χέρι. Σκληρό λεπίδι το μολύβι σου εγίνηκε στα φλογισμένα δάχτυλα, στης φλέβας τ’ αναστημένο αίμα μέρες μαβιές συστρέφεται και σχίζει ουρανό. Κι όταν έπαψες εσένα…
Συνέντευξη με την ποιήτρια Ειρήνη Βογιατζή
Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για τη συγγραφή της ποιητικής σας συλλογής «Χάθηκε ο ρόλος, ήρθες εσύ»; Γράφω κατ’ αρχήν εδώ και χρόνια με πρώτη ποιητική συλλογή το 2011 “κατά-Θεση χώρου”, εκδόσεις Άπαρσις, αλλά η συγγραφή υπάρχει στη ζωή μου από…
Μείνε
Tο φως ξενύχτησε σωπαίνοντας κι εσύ μιλάς για μιαν αυγή που δεν είδες μπροστά σου χαράζει η νύχτα που κρατάς – ποιός σε τυφλώνει έρεβος βαθύ και παγωμένο παραίσθηση γυμνή σαν μαύρη θάλασσα που πίνει τα μάτια σου τρώει την…
Λευκό σεντόνι
Όσο απουσιάζεις τόσο θα έρχομαι το πολλαπλό σου είδωλο μετέωρος αποσπερίτης στα έγκατα των αναληφθέντων. Όσο σκάβω εξοστρακίζονται κομμάτια καθρεφτάκι και βωμός, θύμησες απατημένες σε χειμερία νάρκη κυλιέμαι αψηφώντας -ελπίδα ότι κι οι κάφροι κάποτε αλλάζουν τίποτα δεν ηττήθηκε προηγείται…