Κι όταν χάθηκε ο ρόλος και το σανίδι άδειασε από φως της ποίησης ασπάστηκες το χέρι. Σκληρό λεπίδι το μολύβι σου εγίνηκε στα φλογισμένα δάχτυλα, στης φλέβας τ’ αναστημένο αίμα μέρες μαβιές συστρέφεται και σχίζει ουρανό. Κι όταν έπαψες εσένα…
Στους αιθέρες
Σκυριανή η θάλασσα που χειροφίλησες στ’ απόσκιο σου. Ποιας γοργόνας αγκαλιά λιμπίστηκε το γέρμα σου; Ποια κοχυλόπετρα τη νιότη και την ομορφάδα σου; Στις εσχατιές γεννήθηκες εκεί που ισιώνει ο αετός κι αποκοιμιέται ο γλάρος εκεί που ο Όλυμπος καλπάζει…
Στους ήχους της Ανδρομέδας (Έμμετρη Κριτική)
Στον βράχο της ποίησης “εκεί που συναντιέται ο έρωτας, ο θάνατος και το δάκρυ της θάλασσας”, εκεί σ’ αντάμωσα να αναδύεσαι μέσα από τους μεστωμένους της πένας σου ήχους. Φορείς κατάσαρκα το “γιορτινό σου μεσοφόρι”, υποδύεσαι Γυναίκα της Σταύρωσης για…
Η ΑΠΟΥΣΙΑ
Με τα θαλασσοπούλια και τις γαζίες φέρνει ο μπάτης μαζί με τον ίσκιο των άστρων, το φως του πατέρα στο παράθυρο. Μπαίνει μέσα και κάθεται μαζί μας στο τραπέζι. Ύστερα η μάνα σταυρώνει τα χέρια, ψελλίζει ψιθυριστά κάτι στ’ αυτί…
Όσα δεν είπαμε (Κριτική)
Για την ποιητική συλλογή «Όσα δεν είπαμε» της Εύης Καφούρου, εκδόσεις Όστρια Γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου «ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ» είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής της Εύης Καφούρου και η ποιήτρια μας καλεί στο δικό της ταξίδι ζωής. Τα ποιητικά…
Με τη φωνή του Κωνσταντίνου
Όσα ονειρεύτηκα, πεθύμησα κι αγάπησα στις αξόδευτες μέρες μου, η ώρα του κατακλυσμού τα πρόδωσε. Τώρα που βρήκα μια αγκαλιά στο σύννεφο -μην ανησυχείς άλλο- έχτισα τον παράδεισό μου μάνα, άφησα πίσω τις πληγές μου και γαλήνια σωπαίνω. Στον ανιψιό…
Στον ποιητή του Διστόμου Αργύρη Σφουντούρη (Έμμετρη Κριτική)
«Εκεί που σμίγει ο Ελικώνας με τον Παρνασσό» σε δίσεκτους καιρούς, γεννήθηκε ο Ποιητής κι ο Άνθρωπος των στοχασμών. Εκεί στο Δίστομο, η γης που σώπασε γυαλί και στου κορμιού της το μαρτύριο έτρεμε κι ο ύστατος ο πόνος,…
Στα χαϊκού του άλγους (Έμμετρη Κριτική)
Ειρηνογράφο πρεσβευτή σε νοματίζω στο ανασάλεμα τ’ ανάκατου του κόσμου. Στερνόφιλοι στον Άνθρωπο οι στίχοι σου ματώνουν, σαν νογούν της σάρκας τις άκοπες απώλειες. Ματώνει η γη σου, ροκάνι ο άτεγκτος χειμώνας. Κι εσύ ματώνεις. Το πικρομάνταλο του αναφιλητού…
Το μαύρο θα φορώ
Στον τόπο όπου γεννήθηκα φυτρώνει η μέντα και ο δυόσμος. Στο κιούπι τους αγκυροβόλησαν οι ρίζες μου. Μα εγώ το μαύρο θα φορώ, μαύρο σαν τον κλειδούχο του θανάτου. Πενθώ για ένα άδειο σπίτι στον πέτρινο αυλόγυρο, πενθώ για το…
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΔΥΝΗΣ
Σχόλασες νωρίς πατέρα έκτη του Ιούλη, της αγίας οδύνης, την ίδια ώρα που σχόλασε και η νύχτα από τη βάρδια της. Με μια συγκατάβαση στην αποβάθρα της ζωής έλαβες θέση στον άυλο χρόνο -ανυποψίαστος θαρρώ- και ρούφηξες μαζί σου κάθε…