Εσύ η λέξη, εσύ και το ποίημα. Και πίσω από το θρόισμα της λέξης σου ένα «διάφανο συναίσθημα» συνεπαίρνει της ψυχής μας το δίψασμα. Της ποίησης ο οίστρος σου αγέρωχος πηγάζει απ’ το πανσέληνο τ’ ανάθρεμα της χώρας των…
Ο,τι αγαπάς παλεύει στους δρόμους (Έμμετρη Κριτική)
Στου κόσμου τις απύθμενες σιωπές οι λέξεις στήνονται καρφιά, οργίζονται στο μούχρωμα του ανθρώπου, κραυγάζουν τ’ ανείπωτα «γιατί» τις νύχτες στο σκοτάδι. Στα «παγωμένα βλέμματα» της βίας «παγώνει ο χρόνος», κυλά ατέλειωτη η πληγή της εξουσίας και κείτονται «τα όνειρα…
Στη ρωγμή του ονείρου
Σύντροφε* ζώσου το «εμείς» και βιάσου το αίμα κυλάει παντού, νύχτα φυσάει στη γη του πόνου η ύβρις εικόνισμα στ’ αγριοκαίρια των άθρησκων ωρών το προσφυγόπουλο βουβό, απόμαχος από τον κάματο κι ο γλάρος. Καλέσαμε βοήθεια των συνετών το τάμα,…
ΦΕΝΤΑΓΙΝ
ΓΙΑ ΤΟΝ Β΄ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ BONSAISTORIES Άλλη μια μέρα στο γέρμα της. Στις μουσκεμένες γειτονιές της Παλαιστίνης η μέρα ποτέ δε μυρίζει γιασεμί. Λίγο το φως στην καμπύλη του ορίζοντα. Οι κήποι δεν κρατούν πια στο κορμί τους τους…
ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ
Και με τούτα και με τ’ άλλα χαθήκαμε πάλι τελευταία Πείσμωσε κι η άπληστη η μέρα -ενίοτε κι η νύχτα- και διακαώς αποζητά εφημερίες πάμπολλες πνοές, ψυχή, ανάσες, τις φλέβες μας ζητά Κι εσύ στ’ αζήτητα ξανά σαν το παλιό…
ΒΑΡΩΝΗ ΝΤΕ… ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ
Τσόκαρο περιωπής. Δωδεκάποντο τριζάτο. Τετρακοσίων ντεσιμπέλ και βάλε. Μεταφέρει τη μανδάμ στο ακροθαλάσσι. Αισθητική αμφιβόλου προέλευσης. Κινήσεις προκάτ. Πατημασιά και ιχνηλασία. Προμελετημένη. Στην καυτή άμμο. Φλαπ φλαπ φλαπ. Ακροβατεί με ύφος βαρώνης. Ισορροπεί στο ψηλοτάκουνο. Δρασκελίζει με στόμφο το ξύλινο…
ΜΑΝΕΫ
«Σακατεμένη ώρα, από παντού μπάζεις», φώναξε ο δύστροπος γέρος γυρνώντας από το καπηλειό. «Και να ’χα και κανένα κέρμα στην τσέπη, μού τα ’φαγε όλα η ακρίβεια. Δέκα ποτήρια όλα κι όλα κατάφερα να βάλω στο στόμα μου… σε τίποτα…
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΕΡΑΣ
Φάνταζε επικίνδυνα όμορφη μέσα από τις μεταξένιες αποχρώσεις του διάφανου δαντελωτού κομπινεζόν. Οι χρυσοπράσινες μακριές πτυχώσεις του κυμάτιζαν στο σκοτάδι στους ρυθμούς της βραδινής αύρας, χαϊδεύοντας τα πόδια της. Στεκόταν στο ψηλό μπαλκόνι, αγέρωχη, γαντζωμένη για ώρες στα κάγκελα και…