Πάντα θα τον έψαχνε. Για όσο άντεχε, για όσο χτυπούσε η καρδιά της. Θα πήγαινε όπου χρειαζόταν, όπου την οδηγούσε η διαίσθησή της. Μέχρι τα πέρατα του κόσμου, για εκείνον. Ακόμα και μέχρι τον άλλο κόσμο, αν δεν τον έβρισκε…
ΖΗΣΕ ΕΛΛΑΔΑ
Παιδιά της Ελλάδας παιδιά, γερασμένα, χλωμά, ποια μοίρα, ποια ξενιτιά σάς καλεί μακριά; Μπουμπούκια είστε ανθηρά με φοβισμένη την καρδιά. Σας ρίξαν μέσα στη φωτιά μα εσείς ανθίσατε ξανά. Μέσα στις στάχτες σπίθες, καίτε, ακόμα ζείτε και μας λέτε…