Η Ντέμπορα μένει μόνη με έναν νεκρό. Ο τρόμος έχει στραγγίξει το αίμα από το πρόσωπό της. Το θέαμα του γυμνού, άψυχου σώματος της γυρνάει τα έντερα. Η μυρωδιά του θανάτου την σπρώχνει να βάλει αμέσως τα ρούχα της και…

Πετάχτηκε ιδρωμένος. Πάλι ο ίδιος εφιάλτης. «Εκείνη να παλεύει με τα μανιασμένα κύματα κι η θάλασσα να τη ρουφάει στη σκοτεινή αγκαλιά της. Σαν να του φωνάζει κάτι, αλλά δεν μπορεί να την ακούσει». Από το ζόρι του ξυπνάει, τινάζεται…