Le jour est passé et je pense à toi, tu m’ avais dit “Je te toujours aimais” L’ année est passée et j’espère pour toi, tu m’avais dit “Je te toujours aimerai” La vie est passée et je ne me…
Χρωματί-ΖΩ
Κάποτε, έσπασαν σε κομμάτια οι άνθρωποι κι εσύ τους κόλλησες. Πρώτα τα χέρια, για να αγκαλιάζουν, Μετά τα πόδια, για να προχωρούν μπροστά, Και τελευταίο το κεφάλι, για να ονειρεύονται. Κόλλησες τους ανθρώπους· ακούς; Τους έβαλες ακόμη και φτερά, για…
Επιθετικός συλλογισμός
Ο απών, Η απούσα, Το απόν Είπαν, πως πούλησες ατόφια την ψυχή σου κι έφυγες, αλλά τα λάφυρα της προδοσίας σου αποδείχθηκαν κίβδηλα. Απούσα, σχεδόν κερδισμένη. Ο διάφανος, Η διάφανη, Το διάφανο Είπα, πως δεν θα σε…
Προς αναζήτηση πατρίδας
Ξεκινάω το μακρινό μου ταξίδι, οι δρόμοι είναι άδειοι. Χαράζω μικρές γραμμές, στον χάρτη της ζωής μου. Τρέχω στο ποτάμι, πρώτα κάθετα και μετά οριζόντια, αδαής για τον προορισμό μου. Κοιτάω την πυξίδα μου, μα δείχνει το κενό. Σε μια…
Το εκκρεμές του χρόνου
«Άπαντες αναζητούνται ουδείς ευρίσκεται» Η γυναίκα με τον λευκό χιτώνα και την πυρακτωμένη δάδα χορεύει γύρω από τον κύκλο της ζωή της. Υπακούει σε γη και ουρανό εκπληρώνεται μέσα από εκείνους. Προσκολλάται στον ύστερο γκρεμό, για να μη χαθεί…
Ένοχο φως
Νοσταλγώ τις ημέρες εκείνες που το φως έπλαθε το σώμα μου τώρα, μόνο η βροχή το επισκέπτεται. Ως άλλο λάφυρο, απήχθη στο χθες κι έρμαιο της ψυχής περιπλανήθηκε. Πληγωμένο ως είναι, αρνείται την ευτέλεια αθόρυβα σχεδιάζει την απόδρασή του. Στέκεται…
Ύβρις
Μάταια η δίκη της επιβίωσης Ενστερνίζεται τη νομοτέλεια του παρόντος Η ευσυνειδησία εξοστρακίστηκε Ιππεύει πια στον αστερισμό του Κενταύρου Ακόρεστη η επιθυμία της Νεμέσεως Ἡμεῖς έναντι ἡμῶν Φοράς το στέμμα της γνώσης Και βασιλεύεις στην τίσιν Διάτρητη η ασπίδα σου…
Κυανή πληγή
Ηττημένο το σώμα, αφουγκράζεται την άυλη ετούτη σκηνή Διαμπερές το δωμάτιο Κλείνω τα μάτια Ζωγραφίζω τη θάλασσα Σχεδόν ακούω το κύμα Μυρίζω το ιώδιο Φωνάζω Μα η σιωπή κατακρημνίζει τη φωνή μου Στο μυαλό μου αντηχεί η ηχώ των λέξεών…
Εποχές
Στον Α. Άγγιξέ με· πού είσαι; Το σώμα μου τρεμάμενο κι ανιαρό προσδοκά την ηδονή της ύπαρξής σου. Μόλις αγκάλιασες την ψυχή μου. Βυθιστήκαμε πια στην πιο φωτεινή νύχτα· Σαν φθινοπωρινός περίπατος Σαν χειμωνιάτικο τοπίο Σαν άνοιξης άρωμα Σαν…
Η Διάσωση
Άνθρωποι άδειοι. Τους αναγνωρίζω. Ζωντανά κύτταρα μάχονται μέσα σ’ ένα άυλο σώμα· κενό. Απουσία. Πονάει; Δεν αγαπούν, δε νιώθουν Επιβιώνουν. Επιβιώνουν πάνω στις ψυχές που επέζησαν του ηθικού ευτελισμού. Απουσία. Διαλύει. Μα βλέπω την ελπίδα πρέπει να τη δω· Στο…