Ξημερώνει πάλι Κυριακή από το τζάμι, αναστενάζεις. Αργά πολύ περνά ο καιρός, λες. Πνίγεται στο γκρίζο η ανασεμιά της πλάσης, σήψη ενός κόσμου που εξατμίζεται… Σε κοιτώ με το χάραμα, έτσι σε κοιτάζω, με τις αισθήσεις όλες σου μιλώ.…
Οδοιπόρου υποψίες
γυαλί σπασμένο από τα πέλματά σου κάτω και το αίμα σου το δρόμο ερωτικά να χαράζει μην κοιμάσαι ποτέ δίπλα σε λίμνης νερό, ό,τι μέσα στ’ όνειρό σου ρέει θα σε πνίξει προσοχή, τα σπαρτά έφτασαν την εφηβεία,…
ΟΙ ΣΤΑΧΤΕΣ ΣΟΥ, ΓΥΝΑΙΚΑ
μια κλιμακτήριος η ζωή σου γυναίκα, μια κλίμακα που θα κατέβεις σκαλί το σκαλί… επισκέπτης σε αίθουσα αναμονής η κλιμακτήριος απρόσκλητη θα έρθει δίχως ερώτηση, δίχως γιατί… νωρίς αν έρθει ή αργά, ποτέ, δεν θα είσαι ποτέ αρκετά προετοιμασμένη…
ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΑ ΒΙΟΛΙΑ
Στον τόπο που έχω ζήσει σαν μαθήτρια, οι διαφορετικοί, οι κάπως μελαψοί με έντονα χρώματα στα ρούχα, στη φωνή και στο χαμόγελο, γυρίζουν τα καλοκαίρια με παλιά ντάτσουν φορτωμένα πατάτες, ντομάτες και καρπούζια. Μένουν πάντα χώρια, συνήθως σε δική τους…