Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θες. Έρχονται όπως θέλουν κι αυτά. Και αυτονομούνται τα πράγματα, μην τα υποβλέπεις. Εκεί που νομίζεις ότι έχεις το πάνω χέρι, χαμογελούν ειρωνικά και σε περιμένουν στη γωνία. Για την ακρίβεια, εκεί, στη συμβολή της Οδού Ονείρων και Κλεψύδρας, κάπου στα Αναφιώτικα. Και ποιο δρομάκι να πάρεις ύστερα; Εκείνο των ονείρων ή το άλλο της κλεψύδρας; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Κι ανάβεις τσιγάρο. Κι αυτό τελειώνει -όπως όλα-. Κι εσύ δεν έχεις αποφασίσει -όπως πάντα-. Μένεις μετέωρος. Είναι και νύχτα λες κι απολογείσαι. Πρέπει όμως να αποφασίσεις, για μια φορά στη ζωή σου να αποφασίσεις. Α!πο!φά!σι!σε, ακόμα και αν κάνεις λάθος. Βέβαια, ξέρεις πως αν αποτελείς μέρος ενός προβλήματος, τότε θα ανήκεις είτε στα δεδομένα του είτε στα ζητούμενα. Δεν μπορείς να είσαι η λύση του. Η λύση βρίσκεται πέρα και έξω από το πρόβλημα. Κι όμως είσαι ό,τι καλύτερο έχεις. Να παραμείνεις στη γωνία σκέφτεσαι, στη συμβολή -πιο ωραία λέξη- των οδών∙ έτσι μπορείς να μετέχεις λίγο στα όνειρα και λίγο στην κλεψύδρα, σκέφτεσαι. Όμως, εκεί, ακίνητος, στάσιμος, χάνεις τόσο τα όνειρα όσο και τον χρόνο σου. Γιατί τα όνειρα ακολουθούν το ανηφορικό δρομάκι τους -το βλέπεις; Δες το!- κι η κλεψύδρα στην κάθοδο προσηλωμένη, όπως της πρέπει… Και κάπου εδώ αρχίζεις να το σκέφτεσαι. Αλλά η ιστορία έχει ήδη τελειώσει. Και πρέπει να βγεις έξω από αυτή. Εδώ να σε δω.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΤΟΥΒΕΛΑ
Κι εσυ ανάβεις τσιγάρο.
Κι αυτό τελειώνει -όπως όλα-.
Κι εσυ δεν έχεις αποφασίσει -όπως πάντα-.
Ένα κείμενο-κίνητρο για όλα όσα μπορούμε να κατακτήσουμε… congrats! ❤️
“Αλλά η ιστορία έχει ήδη τελειώσει. Και πρέπει να βγεις έξω από αυτή. Εδώ να σε δω.”. Σε ευχαριστώ.