ΑΡΑΓΕ

Ο κάθε ένας έχει τη δική του χαρά.

Τον δικό του πόνο

Τον δικό του σταυρό

Μα αν εσύ το ζητήσεις –

Στεφάνι θα πλέξω

Στίχο θα γράψω και

ένα αστέρι θα νοικιάσω για την αγάπη σου

 

Δάκρυ των ματιών μου

Νυχτερινέ στεναγμέ μου

Έννοια της μέρας μου

Ψηλάφισε την καρδιά μου

Είναι τόσο τραχιά από τον πόνο  –

 

Με τρύπια παπούτσια ανεβαίνω τον Γολγοθά μου

αλλά πίστεψέ με  –

Δεν με νοιάζει  ο πόνος απ’ τις πέτρες

Δεν με ενοχλούν οι πληγές μου στα πόδια

Για το αίμα μου αναρωτιέμαι

Θα φτάσει άραγε η γη τους να χορτάσει;

 

Χριστίνα Γαλιάνδρα