Όταν γεύτηκα τα πάντα,
αγκάλιασα την νιότη μου
και γέλασα το φεγγάρι,
να με αφήσει να κοιμηθώ
πριν πω καληνύχτα.
Παραδοχή, ενοχή,
αγάπη, καλοσύνη.
Κύκλος με κάθετη τομή.
Αυτή είμαι.
Κάθε μέρα το ίδιο όνειρο.
Βλέπω τα πάντα.
Ό,τι έχω βιώσει
και τα μελλοντικά που θα έρθουν.
Χρωστάω συgγνώμη στον ήλιο,
που τον αψηφούσα συνεχώς.
Σαν να μην υπήρχε στο σύστημα.
Η άρνησή μου για τις αχτίνες,
γεννούσαν τον θυμό μου.
Τις γεύτηκα όμως.
Δεν το σχεδίασα, απλά το έκανα,
όταν του είπα καλημέρα και μου χαμογέλασε.
Τι πιο απλό από αυτό.
Να ευχαριστούμε την μέρα που ήρθε,
με έναν εγκάρδιο χαιρετισμό στον συνάνθρωπό μας.
Στον συνοδοιπόρο μας.
Ο θυμός μου μόνο έτσι αντιμετωπίζεται.
Να ζητώ βοήθεια από τους άλλους.
Να ζητώ από τον θεό.
Κάθε μέρα να σηκώνεται ο πετεινός
και το βράδυ να μην το γνωρίζει.
Να ζω την μέρα χωρίς βράδυ.
Να βλέπω το βράδυ σαν ταινία,
όταν ο ήλιος βουτάει στην θάλασσα
και έρχεται ο πνιγμός.
Αυτή είναι η φαντασίωσή μου.
Ο κύκλος μου. Το τέλος μου.
Η άγκυρά μου να εκτίθεται σε μένα.
Σε όλους, όταν δεν υπάρχει θάλασσα.
Ζούσα σαν να μην υπήρχε αύριο,
προσδοκώντας το ανέφικτο.
Όλη η ζωή αποτέλεσμα λαθών,
που τελικά δεν επιτυγχάνει ούτε το εφικτό.
Μάγισσα μαγεύει.
Σβήνει το όνειρο ως λάθος απάντηση
στο διαγώνισμα του εγκλεισμού της μιας στιγμής,
όταν κλείνω τα μάτια μου
και ακουμπώ τα χείλη μου
ξαπλωμένος πάνω σε σύννεφο.
Διόρθωση γραπτού . Πήρα κάτω από την βάση.
Βρίσκομαι αιωρούμενος σε κάθετη πτώση.
Δεν πρόλαβα να δω τον ουρανό από κοντά,
ούτε τα σύννεφα, μέλη αυτού του βασιλείου.
Εξορίστηκα σε μια ζωή, γήινης και άγονης.
Σε αγαπάω όσο πέθανα αύριο και εξορίστηκα χθες.
Για το τέλος αυτής της αγιογραφίας δεν ξέρω.
Ίσως μου πείτε εσείς που γνωρίζετε.
Εσείς που με βλέπετε, αν σας αφήσω
και αν έχετε τα μάτια να με δείτε.
Φιλήστε αυτή την εικόνα.
Είμαι άγιος σύγχρονος ή μάλλον του χθες.
Παρωχημένος με κοινό γνώρισμα με τους άλλους αγίους,
την επιθυμία μου για μια γυνή.
Καθώς βγαίνετε, ανάψτε μου κερί.
Ίσως πραγματοποιήσω τις ευχές σας.
Προσφέρω υπέρ μου και χάνω κατά μου.
Σφίγγω τα δάχτυλά μου να επιτύχω
ως απεσταλμένος σας σε τούτο τον κόσμο.
Είμαι άσωτος, καταδικασμένος σε έναν άλλο κόσμο,
από αυτό που ονειρεύεστε.
Ζήστε. Αφήστε με.
Πάντα ένας πεθαίνει. Αυτός που αγαπάει.
Η αγάπη δεν προσφέρει αιώνια ζωή.
Αγωνιώ αν θα προλάβω το άγγιγμα του κορμιού
ή της όρασης αυτού από μακριά.
