Λάθος που δεν απαρνήθηκε ποτέ.
Μια χουφτίτσα όνειρα κι αυτά της τα κάναν στάχτη
Μα μεγαλωμένη απ‘ τη γενναιοδωρία των γονιών της αποκαθηλώθηκε με υπακοή και αναζήτηση εξιλέωσης.
Όχι απ’ αυτόν που πίστεψε για μια στιγμή πως ήταν ικανός να της την προσφέρει.
Μα απ’ τον ίδιο της τον εαυτό με πίστη κι αμέριστη ελπίδα για επαναπροσδιορισμούς.
Όριζε ξεχώριζε διόριζε τακτικούς κι έκτακτους εφέτες σε αναδιοργάνωση κατηγορητηρίου πλημμελημάτων που στην πορεία ξεβράστηκαν ως κακουργήματα.
Σ’ εκείνο το πέλαγος που πάντα αποζητούσε την ευτυχία.
Μα ήξερε πως η ευτυχία της ήταν μέσα της.
Γι’ αυτό και της το πολεμούσαν.
Το είναι της καθάριο από παρασπονδίες της κάποτε ανέμελής της διάδοσης τάχα εκείνης της έλξης της ψυχής της.
Μα το βαρούλκο εξέπεμπε σήματα ΣΟΣ καθώς τα βαρύδια της ανακατεύθυνσης τη δική της πορεία
Μόνο της μέλημα να αποσπαστεί απ’ αυτά.
Αλλά πώς;
Ενσωματώθηκαν και διείσδυσαν σε μια λαβωμένη πτυχή.
Η ίασή τους αργή σταθερή
Είχε χάσει τη γη κάτω απ’ τα πόδια της!
Έχασε τόσο γρήγορα τους Μέντορες και Ρίζες της!
Αποσπάστηκε βίαια ταραχώδη.
Απέμεινε να κοιτά τα κλωνάρια της ποτίζοντας τα διαρκώς με τα δάκρυά της.
Της είχαν πει πως προερχόταν από αδικία και τα κατέτασσε στους θησαυρούς της.
Εκείνα τα Μαργαριτάρια που ο ίδιος ο Θεός στεκόταν Φρουρός δίπλα της ο Προστάτης της κι οι Φυλακές Άγγελοί της!
Μάνα της…
Η μάνα όλων μας!
Είχε συγγενείς!
Ολόδικοί της!
Τι κι αν της είπαν..
Τι να μας πεις εσύ.
Μήπως έχεις δικό σου σόι;
Λόγια αιματηρά που κυλούν στις φλέβες της, μα η Πίστη η Εμπιστοσύνη κι η Απόδοση στην ίδιας της Αξίας της την κάνει δυνατή.
Κανείς δεν της έβαλε την ταμπέλα.
Μόνο τα δικά του χέρια πήραν τους ήλους και τρυπούσαν αργά αργά την ψυχούλα της
Έκανε λάθη τα ήξερε.
Μα όχι!
Πάντα ΗΞΕΡΕ!!!!
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΦΙΛΕΣ ΤΗΣ…
ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΤΡΕΦΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ
Τώρα πια…
Αφήνει ΑΤΆΙΣΤΟ… Ο,ΤΙ ΤΗΝ ΤΡΩΕΙ!
Τα Καμάρια της… η ζωή της!
Η ζωή της;
Ο κόσμος ο ψυχικός κι αντάξιός της!!!
ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΕΞΕΥΓΕΝΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΚΑΛΛΟΣ.
ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΩΝ ΚΆΛΟΥΣ!!!
Τα βράδια της…
Βράχια που έπρεπε να σώσει καθώς ο Γολγοθάς της φανταζόταν αμελητέος…
Μπροστά στου Πλάστη Δημιουργού της!
Εξάλλου η ζωή την έκανε…
ΔΕΙΝΗ… ΑΝΑΡΡΙΧΟΥΣΑ ΨΥΧΗ!
ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ
