Με το που την πρωτοκοίταξα τη λατρεμένη μου φίλη, αυτό ένιωσα, αυτό με διαπέρασε μέσα απ’ το πρώτο μου βλέμμα.
Ελπίδα, ευτυχία, χαρά, θετικότητα, αυτή που είναι ικανή να μας μοιράσει και ένα παραπάνω απ’ τις συζητήσεις μας, να δούμε και να αντιληφθούμε τις κοινές μας συντεταγμένες και διεκπεραιώσεις των ψυχών μας τις ατασθαλίες και τα λάθη.
Εκείνα τα λάθη που ναι μεν μας ωρίμασαν, μα απ’ την άλλη, μας έκαναν να ‘χουμε διπλαμπαρωμένες τις αισθητήριες λαβές και απολαβές μιας τυχαίας και ευκαιριακής συμμετοχής, με παρόρμηση και ικανοποίηση της καρδιάς μας.
Μα όχι, είμαστε εδώ και τηρούμε ανεπιφύλακτα τις θέσεις και τις διαθέσεις μας, τις προθέσεις μας και τις επιθέσεις μας φυσικά, αχρείαστες να ναι.
Γυναίκες που θέλουν να τείνουν η μία τη χείρα της άλλης και ενωμένες με τη γραφή και την απεικόνιση κάθε θεσπέσιου έργου της φίλης μου, δύναμαι και εύχομαι για την αποπεράτωσή του και ολοκλήρωση της σκέψης και της τεχνικής της απόδοσής του.
Ψυχή καθάρια και ολοφάνερα, ξεκάθαρα, εκείνη που δε βλάπτει, παρά ενεργεί θετικά και διατάσσει τις εντολές του είναι της, να πράξουν αριστουργήματα, παρά να διαπράξουν και το παραμικρό, μηδαμινό τυχαίο αδίκημά του.
Φίλη που μοιραζόμαστε σκέψεις, στιγμές, συγκυρίες, καταστάσεις, μα πάνω απ’ όλα εκείνες οι απώλειες που με τίποτα δεν αντικαθίστανται, μα μέσα απ’ τις τέχνες του η καθεμιά βρίσκει το δρόμο στη λεωφόρο της ευτυχίας της ψυχής της και της αποδέσμευσής της απ’ τα τειχία των κάστρων της απομόνωσής της.
Καβαλέτα με διαφορετικές υφές και διαφορετικά πεδία αναφοράς, μα με ένα κοινό στοιχείο την ευτυχία τού είναι τους και με ειδοποιό διαφορά απ’ τα άλλα έργα ζωής, την δική τους απόδοση, μέσα απ’ τα εναρμονισμένα όσο γίνεται χρωματικά τους επίπεδα και πεδία δράσης και απόδρασης.
ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ
