Η αγάπη μου με ταλαιπωρεί,
με ποτίζει κρασί παραφροσύνης.
Με αφήνει να κάθομαι σε αναμμένα καρφιά,
την καρδιά μου λιώνει, αλλά επάνω της κολλάω σα μαγνήτης.
Η αγάπη μου με ταλαιπωρεί,
αλλά ακόμα περισσότερο τη θέλω.
Με φοβάται και δεν αφήνεται σε εμένα,
αλλά την ποθώ και τα καπρίτσια της αντέχω.
Όταν στην αγκαλιά μου αφήνεται,
από την ευχαρίστηση δακρύζω.
Φιλιά χαρίζω και αναρριγώ,
παίρνω μία γεύση παραδείσου.
Η αγάπη μου με ταλαιπωρεί,
με ποτίζει μέλι και παράνοια μαζί.
Αλλά με πρόσωπα άλλα δεν την αντικαθιστώ,
τα πάντα κάνω λίγο κοντά της να βρεθώ.
Η αγάπη μου με ταλαιπωρεί αλλά δε με πειράζει,
η αγάπη μου με ταλαιπωρεί αλλά δε με νοιάζει.
ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ
