Η νιότη είναι πεταλωτής
τα όνειρα πεταλώνει
μα ο χρόνος είναι κυνηγός
στο δάσος τα σιμώνει
Ύπουλα τα καραδοκεί
τα στήνει στο καρτέρι
σε μέρη ανήλιαγα φυλά
το φονικό του χέρι
Κι όσα γλιτώσουν τη σφαγή
κρύβονται τρομαγμένα
σε μαγεμένα ξέφωτα
και δάση πετρωμένα
Και περιμένουν τη στιγμή
να φύγει ο δολοφόνος
να ησυχάσει η ανάσα τους
και να περάσει ο πόνος
ΕΙΡΗΝΗ ΧΙΩΤΗ
21/12/2004
