Ναυαγός του έρωτα
στης μοίρας το γραμμένο.
Μια χαμένη χίμαιρα,
σκέψεις ξεθωριασμένες,
ελπίδες βουλιαγμένες.
Σε καρτερούσα με ευλάβεια… κι ας με έλουζαν οι στάλες
της βροχής.
Χάρτινα τα όνειρα και
τα έλιωσαν οι σταγόνες.
Ένα ταξίδι που δε
μου χάρισες ποτέ
στ’ άστρα του ουρανού σου… στα μαργαριτάρια του
βυθού σου.
Σαν μια σκιά
περιπλανιέμαι, σε
μονοπάτια πληγωμένα.
Σαν μια φωτογραφία
ξεχασμένη, πεταμένη
στα απόνερα του δρόμου.
Παραδίνομαι στα δίχτυα της μοναξιάς.
Και η μοσχοβολιά
της αγάπης μαραίνεται
στην λαβωμένη καρδιά
μιας αλλοπαρμένης νεράιδας.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
