Κάπως χάσαμε τη μπάλα. Οι άνθρωποι λέω, χάσαμε τη μπάλα.
Κάνουμε ανήκουστα πράγματα, νιώθουμε σπουδαίοι χωρίς να είμαστε.
Αγοράζουμε ακριβά αυτοκίνητα με χρήματα που δεν έχουμε, οι γονείς μας δουλεύουν νυχθημερόν σε δύσκολες δουλειές, αλλά εμείς νιώθουμε σπουδαίοι.
Οι γονείς μας κάθονται σε άσπρες πλαστικές καρέκλες που πια είναι γκρι από το χρόνο, έξω από μισογκρεμισμένα σπίτια, κλέβουν ίντερνετ για να μιλήσουν πίσω στην πατρίδα, αλλά εμείς νιώθουμε σπουδαίοι.
Κυκλοφορούμε με ακριβά κινητά, αλλά το σπίτι μας είναι στενάχωρο. Μικρό με παλιούς καναπέδες και σπασμένα πλακάκια που κάποιο βράδυ έσπασε κάποιος μέσα στο μεθύσι του… Κάπως χάσαμε τη μπάλα.
Κάνουμε αστείες τρύπες στο πρόσωπο και βγαίνουμε έκφυλες φωτογραφίες.
Το επάνω μέρος του μαγιό είναι μικρό και το στήθος έχει κρεμάσει.
Το σπίτι είναι στενάχωρο, αλλά εμείς νιώθουμε σπουδαίοι.
Η μητέρα μας έχει σπασμένα αγγεία στα πόδια από την ορθοστασία και ψωνίζει ρούχα από καλάθια.
Τρώει κρυφά πολύ για να γεμίσει τα κενά της, αλλά εμείς νιώθουμε σπουδαίοι.
Η μητέρα μας γελάει νευρωτικά από τη δυστυχία της, αλλά εμείς νιώθουμε σπουδαίοι.
Μάλιστα είμαστε τόσο σπουδαίοι που άνετα κοροϊδεύουμε κάποιον για το χρώμα του, τα κιλά του , τη διαφορετικότητά του, όπως κάποτε κάποιος κορόιδεψέ εμάς, αλλά τελικά γίναμε σπουδαίοι.
Σκοτώνουμε κάποιον γιατί είναι άλλος από εμάς, είναι πρόσφυγας, είναι γυναίκα.
Δυσανασχετούμε αν κάποιος μας μιλήσει, αν μας αναγκάσει να μιλήσουμε για συναισθήματα, είμαστε τόσο σπουδαία κενοί.
Η σπουδαιότητά μας μας σάπισε τα δόντια, αδιαφορήσαμε για την προσωπική μας υγιεινή, οι δίπλα μας δυσανασχέτησαν, αλλά εμείς παραμείναμε σπουδαίοι.
Κάποιους τους πιάνει αηδία όταν μας συναντούν, αλλά δεν μας νοιάζει, σιγά μην αλλάξουμε.
Είμαστε τόσο μα τόσο σπουδαίοι!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΡΑΣΧΑ
